"Yıkıntı içinde çabalayan,ömrünü bir var bir yok adamlar için harcayan, gözlerindeki ışık, dudaklarındaki gülümsemeleri çalınmış bütün kadınlara ithafen...
Yalnız değilsiniz..🤍"
Sen şimdi yaşadığın bu sorundan ilk defa geçiyor olabilirsin. Çok yorulmuş, nefesin kesilmiş, tükenmiş hissediyor da olabilirsin.
Ama bil ki senden önce bu yerden geçen başkaları da oldu...
Onlar da yoruldu... Onlar da tükendi...
Ama bu acı yüzünden kimse ölmedi...
En sonunda çözüm yolunu buldular...
Sende bulacaksın.
Bu gün üzüldüğün şeylere bir gün gelecek, "niye o kadar üzülmüşüm" diye üzüleceksin...
Kendine karşı haddini aşma...
Her şeyde ama en çok da üzülmekte...
Bugün üzüldüğün şeylere bir gün gelecek,
"niye o kadar üzülmüşüm" diye üzüleceksin...
Kendine karşı haddini aşma...
Her şeyde ama en çok da üzülmekte...
@nazliozburun
Çalıştığım bütün danışanlarımdan biliyorum ki anne-babalanının hayatlanında eksik bıraktıkları her ihtiyaçlan, sonrasında bir ömür aradıkları ve doyurmaya çalıştıkları nokta olduğundan, en fazla gelişen yönleri de aynı nokta olmaktadır. Eksiklik gibi görünen şey bazen bizim baktığımız yere göre eksikliktir, aynı eksiklik, bir fazlalığın verilmesinin başlangıç noktasıdır çünkü.
Canım babannem hayatı boyunca elinde ne varsa hep verdi... Almayı ömrü boyunca, hiç bilemedi... Karşılık da beklemedi... Ama zaman zaman çok üzüldüğünde ondan duymuşluğum vardir..." Haram emekliyim ben" der biraz kendi içine çekilir, ertesi gün kaldığı yerden devam ederdi.... Başka türlü yaşamayı bilemedi... Çok ama çok sevildi... Ama bir o kadar da sevdikleri tarafından üzüldü... Onun torunu olarak diyebilirim ki; Sevginizi, ilginizi, zamanınızı, gayretinizi, ömrünüzü nereye sarf ettiğinize dikkat edin... İnsanların memnuniyetsiz olmalarının yükünü szin taşımanız gerekmez...