Geçen gün derste hocam alttan alttan Neyzen Tevfik okumaya getirdi ama ben (Allah'a şükür) görebileceğiniz en inat insanlardan biri olduğum için pdf indirip okumam yaklaşık 2 günümü aldı. Hoca büyük ihtimalle oradaki diyaloğu bile hatırlamıyor e hesabımı da hatırlamayacağına göre ben başlayayım.
ilk olarak rakıya onun gibi ekmek doğrayan bir daha çıkmaz sanıyorum, hayyam da yazardı ama o içmezdi bu kadar.Neyzen cidden farklı. mezarıda kartaldaymış,fatiha istemez herhalde.
içkiye tevbe etmesiyle mehmet âkif’i sevindiren, tevbesini bozmasıyla mehmet âkif’i şiir yazdıracak kadar etkileyen, üzen neyzendir. yine tevbe edip yine tevbesini bozması üzerine âkif , gölgelerdeki derviş ahmed manzumesini yazmıştır. bu şiirin altına âkif,
şu notu düşmüştür:
"tevfik neyzen’in üçbindörtyüzüncü tövbesinden istifası münasebetiyle…”
ayrıca inanılmaz hikayeleri olan bir adam. henüz çocukken babası kendisini limon almaya yollamıştır; neyzen 14 yıl sonra (okuduğumu yalnış hatırlamıyorsam) dönmüştür geri. bu arada mısır'a kadar gidip dolaşmıştır (büyük ihtimal benim geleceğim)
şaka maka hocanın da dediği gibi pek benlik değil. divandada var böyle adamlar neyzen farkli olarak direkt konuya dalıyor.
neyse uzatmayayım. bir şiirini garip bir şekilde begendim onu alıntılayıp kaçıyorum
Asrın yeni bir umdesi var, hak kapanındır.
Söz haykıranın, mantık ise şarlatanındır.
Geçmez ele bir pâye, kavuk sallamayınca,
Kürsî-i liyâkat, pezevenk puşt olanındır
