Kızdıklarıma kızgınlığımı, sevdiklerime sevgimi belirtmekten çekinmemeliymişim... «Çünkü o zaman gerçekten yaşayan, var olan, bütün içindekileri ortaya dökmekle bize yaklaşmayı göze almış o yürekli insanı, kimi yargılarına duygularına katılsak da katılmasak da elbette daha çok seveceğiz.» Böyle diyor Mehmet Şeyda «Yeditepe»de.Yapabilir miyim bunu?
Van Gogh’un en çok beğendiği söz Ernest Renan’a aitmiş. Renan dermiş ki: «İnsanoğlu dünyaya yalnızca mutlu olmak için gelmemiştir. Hattâ yalnızca dürüst bir hayat sürmek için de gelmemiştir. O topluma büyük şeyleri gerçekleştirmek, soyluluğa ulaşmak
ve hemen bütün bireylerin içine sürüklendiği bayağılığı aşmak için gelmiştir.»
Dünyada her şey benden uzak şimdi. Sanki bir adacıkta bırakılmışım. Öylesine koyu bir yalnızlık içinde. Bir kuşlar var çevremde. Yazılmamış bir öyküyü hatırlatan kuşlar var.
Bir şey arar gibiydim. Yitirilen bulunamayacak şeyleri. Nerde olursam olayım, kiminle olursam olayım, bir yalnızlık yaratığı var içimde. Uyuyor, uyuyor, öldü sanıyorum, bakıyorum, umulmadık bir günde diriliveriyor.
Çok uzun değil bu yaşam, bu yeryüzünden geçişimiz.Belirli bir sürece sıkışmışız hepimiz. Şu kadar yıl bu kadar yıl! Sonra herşey bomboş olacak, hiç yaşamamış gibi olacağız. Bizden öncekiler gibi, bizden sonrakiler gibi…