Güzel oldu diye düşündü, hafif bir pişmanlıkla. Çünkü onun gördüklerini hiç kimse, ne görebilecek, ne de anlayabilecekti. Bu duyguya alışmıştı. Hayatı boyunca bunu tecrübe etmişti; ne var ki geçmişte, bu durum sanki onun hatasıymışçasına telafi etmeye uğraşmıştı. Uyumlu davranmış, ödün vermiş, babasının, öğretmenlerinin ve yaşıtlarının onayını alabilmek için çabalamıştı.