Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Paul Auster
Yükselen Paul Auster Yorumları ve İncelemeleri
Yükselen Paul Auster sözleri ve alıntılarını, yükselen Paul Auster kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
baumgartner
Paul Auster'in 'son eserim olacaktır' diyerek lanse ettiği kitabı. Ama sonu açık uçlu olduğu için ben umudun varlığına tutunmak isteyen taraftayım
#Kitap , @terskarga @orkungalolar Nisan ayı #kitaptavsiyesi idi.
Eşinin ölümünün ardından geçen on yıla rağmen hala onu diri tutan zihniyle adeta zamandan kopmalar yaşayan emekli bir profesörün aşkını ve özlemini duyumsuyoruz satır aralarında.
Profesörün rüyasında yazar olan eşini görüşünü ve eşiyle olan ilişkisini okurken profesörün ailesini tanıyarak aslında yaşantıların geçmişini de görerek daha iyi idrak ediyoruz birbirleri için değerlerini.
"Ölümle bedenen sona eren birliktelikler ruhen iletişim kurarak devam eder mi?" sorusunu okurun zihnine serpen satırlar hafıza ve yaş alma konusunu da gündeme getiriyor.
Yazarın kendi yaşamını bilince daha bir bütünlük kazanan satırlarda #keder hissi hüzne kucak açıyor zihinde.
Çok severek okudum.
#çevirmen #seçkinselvi
Newyork Üçlemesi'nin ikinci kitabı Hayaletler,bir oturuşta okuyabileceğiniz incelikte yine bir dedektiflik hikayesiyle var olur.İlk kitapta olduğu gibi burada da bir başkasını takip etme olayı ile defterlere alınan notlarda bir kesişme noktası var.Ayrıca ilk kitap Cam Kent'te dedektif çözüm yolu bulamadığında Paul Auster'e danışırken Hayaletler 'de Mavi,eski iş ortağı Kahverengi'ye danışır.Bu danışmaların sonu boş çıkarve dedektiflerimiz kendi başlarına kalırlar.Bu kitapta isimler renklerden oluşmuştur.Mavi'nin ilk başta kadın bir karakter olduğunu düşünmüştüm ama değilmiş.Her iki kitabın diğer bir kesişme noktası da peşine düştükleri insanın isminde bir kitap elde etmeleri ve o kitabı gözden geçirmeleridir.Takip ettikleri kişilerle kimlik değiştirerek iletişime geçmeleri de dikkat çeken bir durum elbette.
Üçüncü kitap Kilitli Oda bakalım bize neler anlatacak.Kitapla ve sevgiyle kalınız.
Yine bir Auster güzelliği #baumgartner. İyi ki okudum dediklerimden.
Ucu açık Baumgartner’ın, bitmemiş hissi yaratıyor okura.
Belki Auster’ın “yazdığım son şey olabilir” i ya da hastalığı kaynaklı hayata tutunma sebebi bu açıklık.
Hayalet uzuv sendromu, Anna’nın kaybının metaforu bana göre; onun yerine koyması, kabullenişi, kim bilir belki de reddedişi. Kesilen, yok olan uzvun kaşınma hissi, ağrıması gibi…
Suratına inen şamar Anna’nın ölümü eserin kahramanının. Panayır yerine dönmüş zihnindeki bir arayış.
İyisi ya da kötüsüyle tüm anılar belleğin çekmecelerine kapatılmamış mıdır? Bir koku, mekân, bir şarkı nerelere götürmez ki insanı?
Yaşlı profesörümüzün geçmişin en güzeliyle yaşama tutunma, umudu arama, anılardaki ince detayların hikâyesi “Baumgartner.”
David Zimmer uçak kazasında tüm ailesini kaybetmiştir. Cocuklarinin oyuncakları ve karısının kıyafetleri ile geçmişi canlı tutmaya çalışarak yaşamaktadır. Yaşamla tüm bağını kestiği bir sırada izlediği sessiz filmdeki kahraman kendiliğinden kahkaha atmasına sebep olur. Bu kişi Hector Mann'dir.David o dakikadan sonra tüm zamanını ve parasını Hector'u bulmaya harcamaya karar verir.Kitabin bana göre farklı yönü baskahramanin kendine filmler üzerinden yeni bir baskahraman yaratmasi. Okuyucu kurgu içinde kurgu ile baş başa kalıyor. Diğer yandan Hector'un filmlerindeki ayrıntıların uzun uzun anlatılması hikayeyi yavaslatmiş. Kitabın neredeyse yarısı Hector'un farklı film anlatımlarindan oluştuğu için bi yerden sonra kurgu ile bağını yitirebiliyor okuyucu.
Yaş 70, iş bitmiş (mi acaba?) :)
71 yaşındaki kahramanımız Seymour Tecumseh Baumgartner (buradan sonra kendisinden "STB" olarak bahsedeceğim) inceleme başlığının tersini kanıtlayan bir hayat yaşamaya başlıyor; ki o da aslında hayatının aşkı eşi Anna'nın ölümünden sonra geçen yılların ardından yaşla beraber gelen emeklilikle, tam da dünyevi koşuşturmaları bırakmaya
New York Üçlemesi'nin ilk kitabı Cam Kent(1985),polisiye olarak adlandırılır öyle başlamış olsa da devamında farklı bir şekle evrilmiş olay.Yazar polisiyeyi bir araç olarak kullanmış demek daha doğru olur.Daha çok bir kayboluş hikayesi diyebiliriz yazılanlar için.Üst kurmaca ile postmodernist teknikler kullanılmış.
Cam Kent 'te karakterimiz Daniel Quinn çoklu kimliğe bürünür.Kendisini Paul Auster olarak tanıtır.Aynı zamanda polisiye romanı yazmakta olan Quinn kendi yarattığı karakterle de benzerlikler kurar.Önce yazdığı kitabın yazarı William Wilson'a sonra o kitaptaki kurmaca dedektif Max Wark'e dönüşür.Nihayetinde kendisini meczup olarak bulacağımız Daniel Quinn'i yazar bile isteye bu hale getirmiş,bu tür insanların varolduğuna ışık tutmuştur.Ebeveynleri tarafından şiddete ugrayan ve trawmatik sorunlar yaşayan çocukların ele anılışı da okurların dikkatinden kaçmayacaktır.
İkinci kitap Hayaletler ve üçüncü kitap Kilitli Oda da bakalım nasıl karakterlerle karşılacagız.Kitapla ve sevgiyle kalınız.
Aaa ne de çabuk bitiverdin. Benim Paul Auster kitaplarını okumaya başladığım aynı gün bitirmek gibi iflah olmaz bir huyum var.
Bu kitapta, Auster'ın Newyork Üçlemesi ve belki de diğer kitaplarına ön ayak olmuş kısa öyküleri bir araya gelmiş. Öykülerde daha çok Paul Bey gerçek olduğuna bizi inandırmaya çalıştığı (tamamen inanmam çünkü Auster bu, kurmaca metin bilirkişisi) küçük fakat çok anlamlı rastlantısal olayları tema almış. Ben okurken çok eğlendim ve keyif aldım. Postmodern çeken ruhuma iyi geldi.
Baumgartner, Paul Auster’ın yaşamın son demlerindeki anlamlılığı ve kayıpların ağırlığını ustalıkla işlediği bir eser olarak karşımıza çıkıyor. Kitap, kederin ve anıların gölgesinde, ölümün kıyısında dolaşan bir kahramanın, yaşamın kırılgan ama değerli yapısını keşfedişini anlatıyor. Auster’ın bu eseri, belki de yazarın kendi iç dünyasının yansımalarını taşıyor; son dönemde yaşadığı kayıpların ve mücadelelerin bir özeti niteliğinde. Bu roman, sadece Auster’ın kaleminin gücünü değil, aynı zamanda hayatın karmaşık dokusunu da sergiliyor.
Romanın açık uçlu bitişi, Baumgartner’ın hikâyesinin henüz tamamlanmadığının bir işareti gibi. Auster, bu eserin son romanı olabileceğini ima etse de karakterinin yaşamı gibi, romanın sonu da belirsizliklerle dolu. Auster’ın yarattığı Baumgartner karakteri, ne fantastik serüvenler yaşıyor ne de olağanüstü bir hayat sürüyor; o sadece ölümlülüğün kıyısında, gerçek bir insan gibi var olmaya çalışıyor. Belki de en önemlisi, roman Auster’ın kendi yaşamındaki deneyimlerle örtüşüyor olabilir. Böylece Baumgartner, biz okurlar için, hayatın en zor anlarında bile umudun ve insanlığın ışığını arayan bir kılavuz haline geliyor. Bu, özellikle de ölümün kıyısında, sular altında kalmış bir gemide bile, bir insan elinin bize uzanabileceğini, hayatta kalabileceğimizi hatırlatıyor.
80 syf.
8/10 puan verdi
Paul Auster okumak çok keyifliymiş. Daha çok roman yazıyor. Ama ben öyküleri çok sevdiğim için “Kırmızı Defter” ile başlamak istedim ve çok iyi yaptım.. :) Öykü severler mutlaka okuyun!
Kitap 4 ayrı hikaye bölümünden oluşuyor. İlk bölüm kitaba ismini veren kısım; İçerisinde 13 kısa öykü var. Neredeyse hepsi bir sayfa sürüyor. Bu hikayelerin hiçbirine isim vermemiş. Birden on üçe kadar sıralamış. Yanlarına parantez açıp hepsine ben bir isim verdim.. :) Ve bu öykülerin hepsi de gerçek yaşamdan alınmış olaylar. Yaşanmış hikayeler… İşte bu kısmı beni çok etkiledi.
Ayrıca otobiyografik özellikler taşıması, tesadüflere yer vermesi ve bazı şeyleri kendine işaret olarak görüp hayatı buna göre yaşaması da hikayeleri daha da güzelleştirmiş.
Yazarın sadece bu kitabını okumuş bir okur olarak; ona büyük bir sempati duydum.
“Ne büyük rastlantı,” dedim kendi kendime. Hayatım bunun gibi bir sürü ilginç olayla doluydu ve ne kadar çabalarsam çabalayayım bu tür şeylerden sıyrılamıyordum. Beni durmadan bu tür saçmalıklara bulaştıran dünya ne biçim bir dünyaydı.”
“Böyle bir şey gerçekten oldu. Bu kırmızı defter’ e yazdığım her şey gibi, bu anlattığım da gerçek bir hikaye.”
(Spoiler icerir) Genel izlenimim, berbat bir kitaptı. Basta akici anlatimiyla bir yere kadar merak ederek okudum. Sonra uzatarak anlatmalar basladi. Kendimi bitirmeye zorlayarak, bir yerden sonra atlaya atlaya okudum. Hep daha kötüye giden olaylar orgusuyle ic bunalilticiydi ve kotu bir sonu vardi. Harcadigim her dakikaya pismanim.
Yazarın kitabı yayımladıktan sonra "siz okurlarım ile paylaşabileceğim son eser olabilir" diye bahsetmesi..
İlk bu açıklamayı duyduktan sonra içimi bir karamsarlık çöktü. Ama sonrasın da yazar adına sevindim; "ölümün mistikliğine kavuşacak" belki benden önce ya da sonra..
İlk olarak "son şeyler ülkesinde" kitabı ile tanıştım, sonrasında hemen hemen tüm kitaplarını okudum sayılır. Her kitabında ayrı bir karektere büründüğüm, heyecan ve zevk aldığım bir yazarın daha hayata veda sözü sizi ne kadar etkileyebiliyor?
Öncelikle şunu söylemeliyim ki kitap oldukça akıcı sade bir dille yazılmış, bununla birlikte esprili bir dile sahip olması hoşuma bile gitti.
Aslında bakılırsa kitap oldukça gündelik hayatı, sıradan insanları ele almış. Sıradan insanların sıradan hayatlarını bize aktarıyor ve bunu yaparken bu sıradanlık insanı sıkmıyor; ara ara güldürüyor ve
Bir yaşam içinde hayat
Kitabı tavsiye ederim. Başlangıcı çok farklı bir anlatım la karşılaştırdı ama keyif aldım. Ortalara doğru biraz sıkıldım. Ama severek okudum. Karşılaşmalar, kişilerin bize ve hayatımıza kattıkları. Sevdiğimizi yitirdiğimizde geride kalan biz ve hayatımız. Okudukça düşündüklerim bunlar oldu.
Timbuktu
Bu dünyada İnsanın aklını çelecek çok şey var.
ufak şeylerin çekiciliğinden söz ediyorum.
hani şu insana baştan çıkaran şeylerden.
Arada bir kapılıp gitmemek için kör olmak gerek.
Ne olduğu önemli değil rastgele bir şey.
onu özel bir şey haline getirebilirsin.
...
Aslında insan ruhunun asilliği ve basitliği ne güzel de ayrıştırılmiş.
Hiçbir kıymeti olmayan önemsiz bir maddeyi/ kişiyi göklere çıkarmak, kendi elleriyle oluşturdukları putlara inanan ilkel zamanlar gibi...
Son zamanda elime aldığım en güzel kitap...
Bir köpeğin gözünden insanoğlunun akıl almaz yaratılışı, duygusu, bencilliği, sadakati...
Bir yaşantının içinde Olacabilek her şey...
İnsana kendini, çevresini, ilişkilerini bazen eğlenceli bazen hüzünlü araya ironi katarak akıcı bir şekilde ele almış.
İnsan hayatında hiç bir zaman son bulmayan dairesel bir döngü ile ele alınan:
UMUT,
ARAYIŞ,
KORKU...
Keyifle...
