Bu zamana kadar okuduğum en güzel öykü kitabıydı. Bu kitap Yaşar Nabi Nayır Öykü Ödülü almış. İsmi gibi insanı delirten, zehirleyen, karanlık hislerin öyküsü. Deli Bal kitap için çok uygun bir isim olmuş. O kadar akıcı ve içseldi ki. Bazen karakteri bir masa başında, eli yanağında, oturduğu yerden hayale dalıp her şeyi yaşıyor sonra kendine geliyor ve o hayal perdesinden sıyrılıyor gibi hissettim. Bazen bir şizofrenin duygularını okudum sanki. Ve bazen de korkularımla yüzleştim. Yanlızlık, ölüm , sevgisizlik... Hayattaki dik yokuşlar, kalıplaşmış yargılar. Çok şey hissettirip bitmesin isteyeceğiniz bir kitap. Dini söylemler çok hoş kelimelerle yan yana gelmemiş bu biraz rahatsız ediyor açıkçası.
Pelin Hanım, Deli Bal için şu sözleri söylüyor;
"Uyku ile uyanıklık arasında çok açık, hatta aşırı açık bir bilinç durumu vardır. Birdenbire kafamızı kurcalayan bir sorunun çözümünü yakalayıveririz. Ancak bu açık bilinç durumu aynı zamanda çok kısa sürer ve uçucudur da. Ulaştığımız anlamlar zihnimizi yalayıp geçer, yakalamak zordur. İsterim ki benim öykülerim uykunun buğusundaki o apaçık gökte okuru biraz daha tutsun; o aydınlık, bir çakımlık bir süreden daha uzun sürsün. Hatta öykü bittiğinde de devam etsin."
Zihnimde hâlâ öykülerin devamı var...
Deli Bal'dan beri sıkı bir takipçisi olduğum sevgili Pelin Buzluk, kitaba da ismini veren yukarıdaki paragrafta anlattığı gibi bu kez başka
