Her serinin sonunda olduğu gibi hüzünleniyor insan. Harper, o gün rujunu sürmüş olsaydı ve tuvalete gitmemiş olsaydı bunlar olmayacaktı. Ama kaderde vardı. Her neyse, serinin her kitabı çok akıcıydı. Blythe karakterini seveceğim aklıma gelmezdi. Onun sayesinde David hayata döndü -tabi hafızası silinmesi dışında - her şey iyi.
Kasaba halkının hafızalarını silip kendini ablası yapması ve yeni bir hayata başlamış olmaları gayet güzeldi.
"Öğrenci Birliği Başkanı demek, ha?" Dedi. O halde sana Başkan diyebilir miyim?"
Cevap vermem bir kaç saniyemi aldı ama cevap verirken o kadar kocaman gülümsüyordum ki yanaklarım ağrıdı.
"Evet. Evet, diyebilirsin."
