Hakkında
21 Mayıs da İstanbul da memur bir ailenin çocuğu olarak doğdum. Üç kardeşin en küçüğü, evin tek kızıyım. Kitapların raflarda süs olarak bulunmadığı bir evde Babaannemin dizlerinin dibinde büyüdüm. Okuduğum kitapların etkisi ile küçük yaşlarda kurduğum hayalleri kâğıda döküp öyküler yazmaya başladım. Ortaokul ve Lise yıllarında psikoloji ve edebiyata olan ilgim arttıkça daha çok yazdım ve yazdıklarıma birde şiirleri ekledim.
Marmara Üniversitesi Fransız Dili ve Eğitimi bölümünü bitirdim ve 1995 yılında profesyonel çalışma hayatıma özel sektörde başladım. Tüm çalışma hayatım boyunca beni dinlendiren okuduğum kitaplar, rahatlatan ise kâğıda döktüğüm duygularımdı.
Yazdıkça rahatladım ve kendimi daha iyi ifade ettim. Her yazdığım kelime beni bana yaklaştırıyor kendimi tanımamı sağlıyordu. Tüm bu kendimi tanıma faslından sonra hayallerimi gerçekleştirmek için kolları sıvadım. Ben kimdim ve ne istiyordum? Önce bu soruların cevabını bulmalıydım. Biraz kendimi dinledim birazda bana anlatılanları dinledim ve sonunda ne istediğimi anladım. Bir iz bırakmalıydım benden geriye ve sarıldım yine en yakın dostum kâğıda, kaleme.. Başladım yazmaya.
Bir taraftan profesyonel çalışma hayatımı devam ettirir iken diğer taraftan oturdum masamın başına, anlattım derdimi, dert diye bildiklerimi kalemimden dökülen kelimeler ile beyaz sayfaya..
Şimdi artık paylaşma zamanı yazdıklarımı. Daha yolun başındayım ve benim anlatacak o kadar çok hikâyem var ki..
Unvan:
Yazar
Okurlar
18 okur okudu.
6 okur okuyacak.
2 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
Uyuma! Alış bunlara. Senden bahsettim. Onlara. Geldiler. Süzdüler. Tepeden tırnağa. Gezindiler kıvrımlarında. Usul usul!
Sayfa 116 - Can yayınlarıKitabı okudu
Saçlarım sapsarı upuzun ta buraya belime kadar ah bir görsen tarardı anacığım kıtık kıtık oluverirdi uçları sökemezdi kesiverirdi kıtıkları ağlardım kökü sende sus derdi susuverirdim.
Sayfa 66 - Can yayınlarıKitabı okudu
Zaman her şeyi eskitir, çürütüp öldürür.
Bölüne bölüne.
Yatağın içinde küçülmüştün. Bir yere sığışabildiğinde güvende olduğunu hissederdin. Bu odaya, bu yatağa sahabe diyordun ama yetmiyordu. Asıl mesele girilemeyecek kadar küçük yerlere girecek kadar ufalı büyük alanları dolduracak kadar da devleşmekti. Uzayıp kısalarak, daralıp genişleyerek içinde olduğun alanları kuşatıp kendine ait kılabilirdin. Henüz devleşemezsen de ufalabiliyordun. Bunun için öyle çok uğraşmana da gerek yoktu. Zaman seni günden güne ufaltıyordu, istesen de buna engel olamıyordun.
Sayfa 43 - Can yayınlarıKitabı okudu
seni seviyorum ama isterdim ki bu senin karnını doyursun, yaranı onarsın, üstünü örtsün, hiç olmadı bir cam pencere açsın, içine su serpsin, sırtın okşansın ve sen uyurken etrafa göz kulak olsun. oysa hiç bir şey yapmıyor. yani seviyorum ama bunun bu kadar oluşu beni kırıyor.
İletiler
Henüz kayıt yok
