"Ben de ne insanlar tanıdım!" dedi..."Ama hep yalnız insanlar...Aynı yolu izliyorlar ama akıllarına o yolu birlikte yürümek gelmiyor. Hep aralarında mesafe var."
Geçenlerde çok beğenerek okuduğum "Gece Kelebeği" kitabının arkasında ki bir yazı dikkatimi çekmişti.
Gün Zileli şöyle diyordu;
"Hayatta beni üç roman ağlattı. Biri, 1965 yılında, on dokuz yaşındayken okuduğum, John Steinbeck’in Gazap Üzümleri romanı; ikincisi, dört-beş yıl önce okuduğum ve tanıtımını yaptığım, Robert Sabatier’in
Olivier isimli bir çocuğun, annesini kaybettikten sonra yaşadıklarını anlatan bir hikaye. Yazarı yakın bir dönemde ölmüş, ölünce de eserleri filan konuşulmaya başlandı tabii ve onun en önemli kitabı olan, otobiyografik ögeler barındırdığı iddia edilen bu kitap da tekrar gündeme geldi, gazetelerin kitap eklerinde, bloglarda filan. Ben de onun
Görünmez, gizli, erişilmez bir Virginie, makasların, çekmecelerin, ipliklerin arasında yaşamakta devam ediyordu hala. Olivier gittiği anda o da gerçekten ölecekti.
Yazarın kendi yaşamından kesitler sunan bir kitap.
İsveç KibritleriRobert Sabatier · Sel Yayıncılık · 200546 okunma