Oldest Ryu Murakami Quotes
You can find Oldest Ryu Murakami quotes, oldest Ryu Murakami book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
Anlatan Amerikalılar kabullenme sözcüğünü sıkıntıyla kullanıyorlar. Sabretmek sözcüğünü kullanan hiç olmuyor. Sabretmek sözcüğü birçok anlamda Japonlara özgü galiba. Amerikalılar bu konuşmaları yaptıktan sonra, yalnızlığın niteliğinin farklı olduğunu düşünmeye başladım ve Japon olduğuma sevindim. Gerçekler ve koşulları kabullenebilmek için harcanan çabanın getirdiği yalnızlık ile sadece sabretmekle geçecek yalnızlık arasında fark var. Benim, Amerikalılarınki gibi bir yalnızlığa katlanacak gücüm yok.
Sayfa 39
Cun normal olmaya çalışıyor. Normal yaşamak kolay değildir. Ana baba, öğretmenler ve devlet köle gibi çalışıp, can sıkıcı bir yaşam sürmeyi öğretir; normal bir yaşantının nasıl olduğundan bahsetmezler bile.
Sayfa 62
"Bu akşam nedense daha canlı gibisin. Dün iyi uyuyabildin mi?"
"Ancak bir saat uyudum."
"Bir saat?"
"Ama benim için sorun değil. Beyin hücrelerim bol miktarlarda yenilendiği uyku sorun olmuyor. Sıkıntısız zamanlarda uykuya gerek yok. Uyku vücudu değil, beyni dinlendirmek için gerekli.
Sayfa 87
Acaba neden herkes bu kadar yalancı diye düşündüm. Yalan söylemezlerse yaşamlarını sürdüremeyeceklermiş gibi davranıyordu herkes.
Sayfa 97
Bir seferinde böylesi adamların özelliklerini Cun'a anlatmaya çalışmış, ama doğru dürüst anlatamamıştım. Bir şeylerden vazgeçmişlerdir, onurlarını bir kenara atmışlardır, kendilerini kandırmaya devam ederler, duygusuz olurlar..
Sayfa 108
"Kenci, ben sana şimdiye kadar sürekli yalan söyledim. Bunun nedeni beynimin sakat olmasından, anılarımın kendi içimde doğru dürüst birbirine bağlanmamasından kaynaklanıyor. Birbirine bağlanmayan sadece anılarım değil, kendim, şu vücudun içindeki kendim bile tek kişi değil, birçok kişi var ve asla birbirleriyle bağlı değiller. Şimdi konuşan kişi gerçek kendim olsa gerek..."
Sayfa 130
Kaybolduğum anı çok iyi anımsıyorum. Çok farklı koşullarda kaybolduğum oldu, ama kaybolduğum anlar hep aynıydı. Kaybolduğumu aniden anlıyordum.Yavaş yavaş kaybolan çocuk olmaz, bir an dönüp bakar ki hiç bilmediği sokaklara girivermiş, artık kayıptır. Yürürken sürekli tanıdık evler, park ve yollar vardır. Ama bir köşeyi döndüğünde manzara aniden ve tamamen değişir. Şimdi anımsıyorum da, o anlardan korkardım, ama severdim de.
Sayfa 164
Bir çocuğun cinayet işlemesinin nedeni olamaz, kaybolmasının nedeni olmadığı gibi. Anne babası ilgilenmediği için mi? Hayır. Bu kayboluş sürecinin aşamalarından biri sadece.
Sayfa 168
“Düzgün bir şekilde ifade edemiyorum ama, yüreğinde neşeyi gerçekten yaşasan, bir şeyleri aramana, düşünmene gerek kalmaz ki.”
Sayfa 63Kitabı okudu
