Ne zaman kendi yansımamı görsem bir canavar görmüş gibi korkar ve iğrenirdim. Doğal olarak, gördüğüm canavarın yine kendimi olduğunu kısa sürede anlardım ve sonrasında hissettiğim üzüntüyü tarif edemem. Bu yüzden küçük bir akıllı oyunu geliştirdim: ne zaman yansımamı görsem, "işte ben" deyip ağlamak yerine, "işte o" deyip kaçmaya başladım.