karısı… onun karısı. chaol önlerindeki yolu hiçbir zaman üç hafta önceki kadar açık saçık görmemişti. chaol o bahçede yrene’i gözlerken öyleyece… anlayıvermişti. ne istediğini anlamıştı. böylece kalkıp yrene’nin önü de diz çöküp sormuştu.
“benimle evlenir misin yrene? eşim olur musun?”
ve chaol, yrene’e bakarken; denizden gelen esinti yrene’nin saç tutamlarını havalandırırken, burnundaki ve yanaklarındaki çilleri ortaya çıkarırken… chaol gülümsedi. yrene’nin karşılık olarak verdiği gülümseme etraflarını çevreleyen denize yansıyan güneşten daha parlaktı.
Sayfa 684
