Bizler, hayat boyu yalnızca üç farklı duyguyu ve türevlerini yaşarız. Mutluluk, coşku gibi benzer anlamlar da dahil; sevinci... Bazen keder gibi keskin, bazen gönül kırıklığı gibi basit de olsa; üzüntüyü... Ve pek tabii, şiddeti mevcut durumun kendisinden ziyade geçmiş öğretilerinize dayanan; korkuyu... Aslında tüm eğitim ve öğrenim mücadelenizin korkularınızı tanımlamak üzerine olduğunu söylesem, kabul eder misiniz? Okumaya başladığımız gün öğrenmeye de başlamış olduğumuz kurallar ve yasalara karşı aldığımız tavırlar, korku düzeyinize ince ayarlar yapmamıza neden olmaz mı? Olgunluk çağlarına geldiğimizde bizi delikanlılıktan uzaklaştıran ve cesaretimize farklı boyutlar kazandıran cevher, sahip olduğumuz asli kaynak, korkumuzu öğrenme sürecindeki performansımız kadar olmayacak mıdır?