Bazen gün umut edecek hiçbir şey olmadan başlar ve her şey giderek kötüleşir. Üstüne bir kasvet çöker. Hiç kimse seni anlamaz. Dünya sağır bir makinedir. Ne his vardır içinde ne de mantık. Beklersin, beklersin, beklersin yine de hiçbir şey olmaz. O zaman tüm dertlerin bir anda aklına gelir. Tüm güzel şeyler yanından geçip gider. Felaketler kaçınılmaz gibi görünür. Bazen ne yapman gerektiğini bilemezsin. Ya da aslında kim olduğunu... Veya nerede olduğunu... Ve gün başladığı gibi biteceğe benzer. Ama birdenbire karşına çıkıverir parlak ve hayat dolu hep sessizce bekleyen şey. Tam da hayal ettiğin gibi.