Hakkında
Pierre Jules Théophile Gautier (30 Ağustos 1811 – 23 Ekim 1872) Fransız şair, oyun yazarı, romancı, gazeteci ve edebiyat eleştirmeni.
Parnasizmin kurucusudur. Rioult’un atölyesinde resme çalışırken, arkadaş olduğu edebiyatçılarla, Romantiklerle Klasiklerin gerçek bir döğüş sergiledikleri Hernani gecesine karıştı (21 Şubat 1830) . Yazgısını belirleyen bu olayla resmi bırakarak edebiyata bağlandı, yaşam boyu bu çizgiyi sürdürdü. İlk aşamada başıboş ve sorumsuz bir sanatçılık bohemine daldı (Jeune France: Genç Fransız Kuşağı; romantik kuşağa nasıl katıldığını anlattı; Histoire du Romantisme öl.s. 1874) . İlk şiir kitabı umutsuz bir aşk söylencesini işledi. Albertos (1833) .
Ardından sanatın sanattan başka amacı olmaması gerektiğini önsözünde savunduğu Mademoiselle de Maupin (1835) ile yaşam güçlükleri yüzünden kalemine daha kolay gelen gazete yazılarına bağlanmadan önce ikinci şiir kitabını derleyebildi: la Comedie de la Mort (Ölüm Güldürüsü) 1838. la Presse gazetesine hemen her konuda binlerce yazı verdi, çeşitli gezilerinin notlarını biriktirdi, ancak 1852’de önemli şiir derlemesini yayımlatabildi: Emaux et Camees (Mineler ve Akikler) . Bir tarihsel roman denemesi: le Roman de la Mamie (Mumyanın Romanı) 1858, döneminin tiyatro yaşamını ustaca sergileyen eleştirel incelemesi: Histoire de I Art-Dramatique Depuis Vingsing Ans (Tiyatro Sanatının Yirmi Beş Yıllık Öyküsü) 1858, ölümünden sonra çıkan Capitaine Farcasse romanının yazılış dönemi bilinmez, (1863) . Birçok sanat eleştirisi de bulunan Gautier, romantizmle parnasçılar arasında iki akıma da yakın bir yerde değerlendirilir.
Unvan:
Fransız Şair ve Yazar
Doğum:
Tarbes, 30 Ağustos 1811
Ölüm:
23 Ekim 1872
Okurlar
23 okur beğendi.
163 okur okudu.
2 okur okuyor.
143 okur okuyacak.
3 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
Ruhumun huzuru epey pahalıya patladı.
Sayfa 54Kitabı okudu
Hüzünlü bir ocak sabahında, uğursuz haber Paris'e yayılana on iki yıl oldu. Gri ve soğuk bir şafağın ilk ışıklarıyla, Vieille-Lanterne Sokağı'nda Edgar Poe'nun kuzgunu gibi "Never, oh! Never more!" diye gaklayan tanıdık bir kara karganın uğursuzca sıçrayarak ilerlediği merdivenin basamaklarında, kanalizasyon mazgırının önünde, mahzen penceresinin parmaklıklarına asılı bir ceset bulunmuştu. Bu ceset, şaşkın, gözlerimiz yaşlı, Morgue'un arka odasındaki yapışkan taşlar üzerinde teşhis etmeye gittiğimiz, ortaokuldaki çocukluk arkadaşımız, La Presse'de meslektaşımız, iyi ve özellikle de kötü günlerimizdeki sadık dostumuz Gérard de Nerval'in cesediydi. Ceset kadar soluktuk. Bu meşum görüşmenin sadece anısı bile hâlâ tenimizi ürpertiyor.
Haberdar mıydı? Kuskusuz bunları biliyordu çünkü ruhu, en ufak bir duygusal heyecanı hissedebilecek denli müşfik bir biçimde benimkiyle birlesmişti.
Sayfa 20 - Kapra YayincilikKitabı okudu
Yaşamın, şişip taşan bir yeraltı gölüymüş gibi içimde yükseldiğini hissediyordum.
Sayfa 17Kitabı okudu
Ona bakarken içimde o zamana kadar kapalı duran kapıların açıldığını hissediyordum.
Sayfa 13Kitabı okudu
İletiler
"Bir kedi sizin dostunuz olur
ama köleniz asla."
Theophile Gautier
Yorumlar ve İncelemeler
