undefined Yasemin Çongar Sözleri ve Alıntıları
undefined Yasemin Çongar sözleri ve alıntılarını, undefined Yasemin Çongar kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Gitmeyi iyi bilirim. Gitmek istemeyi de. Her yerden ve her zaman. Her şeyden ve herkesten gitmeyi. Benim için zor olan kalmaktı hep. Ama gün geliyor zoru başarıyorsun. Gitmek artık bir ihtimal bile değilmiş gibi sakin, ait olmak hâlâ mümkünmüşcesine mütevekkil, olduğun yerde yeksan duruyorsun öyle. Kalıyorsun... Zira gitmek hiçbir zaman kaçmak değildi sadece. Arıyordun. Bulamayacağını, her seferinde biraz daha çok bilerek.
Ben bir ölünün ardından yabancı bir şehirde yürümeyi bilirim. Neyi aradığını tam bilmeden, bulamayacağını kuvvetle hissederek, o şehirde bir ölünün gençliğine uzanıp, ona öyle ebediyen görüş mesafesinde tutma isteğini bilirim."
Sayfa 244Kitabı okudu
"Yalnızlığımızı dayanılır kılmak için yaptığımız işlerin, girdiğimiz çevrelerin, dokunduğumuz insanların panzehirden ziyade turnusol işlevi gördüğüne inanırım ben. Oyalanarak "iyileşmez" yalnızlık, ama her yeni uğraşla, yeni her yeni ilişkiyle yeni bir kimyasal tepkimeye girmişçesine kendi içinde ayrışır sanki; dokusundaki asitle baz, öfke ile arzu, özlemle gurur açığa çıkar; yalnızlığımız rengini biraz da etrafımızdaki kalabalıktan alır."
Sayfa 165Kitabı okudu
Bir yazar sadece kendine sadıktır. Belki de sırf bu yüzden, karşılıklı güvensizlik temelinde yükseldiği ve ihaneti anlamsızlaştırdığı için mümkündür iki yazarın aşkı.
Sayfa 29Kitabı okudu
"Bir yerin sessiz sıradanlığı, o yerin için için kaynayan kötülüğünden daha az mı gerçek? Hayat, çok tuhaf biçimde, her zaman sıradanlıkları sayesinde daha hakiki bir yol almıyor mu?"
Sayfa 249Kitabı okudu
"Farklılık algısı, kendilerini ait hissedebilecekleri ortak bir beşeriyet olmadığı fikrini besleyip, insanları daha etnosantrik kılabilir." Esasen bir korkunun erken teşhisiydi bu; aidiyeti ve ayniyeti yitirme korkusu, aynaya bakınca ötekini görme korkusu.."
Sayfa 144Kitabı okudu
"Seni tanımış olmam sayesinde daha büyük bir tatminle ayrılacağımı hissediyorum bu dünyadan. Seni tanımak, kendi ölümsüzlüğümüze Kutsal Kitap'tan daha çok ikna ediyor beni..." / Herman Melville
Sayfa 131Kitabı okudu
"İçine doğduğu arafın adını niye koyar ki insan? Niye ilk iş, tarafını seçer? Alemin ona reva gördüğü tarife niye ve nasıl sığar?
Biliyorum; bir kimlik, bir dil uğruna, anasından süt emerken işittiği ilk kelimelerin hançeresini doğar doğmaz şekillendirmeye başlamış o derin sesli harflerin hürriyeti uğruna, bugün hâlâ kanayan —ve hâlâ kanatan— insanların memleketinde, kimliğin ve hatta dilin duyguyu hapseden duvarlarından dem vurup, o duvarların ötesini düşlemenin "vakitsiz" bir yanı var."
Sayfa 77Kitabı okudu
"Sevdiklerinizin değerini bilin..Zamansız ayrılıyor insan.."
"Yatağını yapan birer nehir gibi yaşıyoruz hepimiz. Su gibi. William James bundan bir asır önce Psikolojinin Prensipleri'nde, "Su," demişti, "toprağı oyarak bir kanal açar kendine, giderek büyüyen, derinleşen bir kanal; ve sonra, bir süre kurusa bile, yeniden akmaya başladığında, kendi açtığı yoldan geçecektir yine." James, alışkanlıklarımızdan söz ediyordu.
Denemekle tekrarlamak arasında tekrarı, düşünmekle alışmak arasında alışkanlığı, istisnayla kural arasında kuralı, kaçamak aşkla düzenli ilişki arasında ilişkiyi seçen bir beynimiz var bizim. Bu sayede daha az yıpranıyor zihnimiz. Bu sayede küçülmeye başladı insan kafatası. Bu sayede bizi öngörmek, bu sayede bizi yönlendirip yönetmek o kadar da zor değil. Ve sanırım bu sayede, biraz daha sıradan, biraz daha sürüdeniz hepimiz, biraz daha yavanız. Bir tür enerji tasarrufu belirliyor bu halimizi; beynimiz voltajı düşürürken hayatımız uzuyor, biz eksiliyoruz."
Sayfa 252Kitabı okudu
"Haddinden fazla demlenen her duygu acılaşıyor. Yatağını başka bir hayata duyduğu özlemle oyan "şimdiki zaman", akarken öznesini de yitiriyor sanki. Sen, tırnaklarını gırtlağına geçirmiş bir çığlık taşıyorsun içinde; onu sımsıkı kenetlenmiş bir tebessümün ardından senelerce saklayabileceğini biliyorsun, ama gün gelip o çığlık seni de, kendini de yırtarak nihayet dışarı döküldüğünde, bir yabancının sesi ile haykıracağını biliyor musun, bilmem..."
Sayfa 130Kitabı okudu
"Yüreğimizin kime varabileceğine hükmetmeyi kendine hak görenlerin gölgesinde, bu halin garabetini pek de sorgulamadan yaşayıp gidiyoruz çoğumuz. Kerameti kendi kutsallarından menkûl bir düzen, kiminle iç içe geçebileceği konusunda kurallar koyuyor yetişkin bedenlerimize. Susuyoruz. bir norm var kafalarında onların, bir "normal" var; maazallah anormal sayılmayalım diye uymasak da uyar gibi yaptığımız bir şekil.."
Sayfa 12Kitabı okudu
"Evreni anlama gayreti, insan hayatını kaba güldürü seviyesinin üzerine çıkarıp ona trajedinin zarafetinden bir parça kazandıran çok şeyden biridir."
Sayfa 10Kitabı okudu
Bir saray yapacaksın kendine ve hatırlamak istediğin her sözü, her yüzü, her bilgiyi, her ânı o sarayın bir köşesine yerleştireceksin. Hafızanın mimarisine sen karar vereceksin, hatıralarının düzenini sen kuracaksın. Kendi geçmişinin kâhyası sen olacaksın
Sayfa 281Kitabı okudu
Akıp giden zamana ve nihayet bütün yürüyüşlerin sonu olan ölüme doğru yavaş yavaş ilerlemeye meydan okumaktan başka bir şey değildir yürümek.
Sayfa 265Kitabı okudu