sular beni çekiyor...kuyular bana tuzak.
kalbimi yavaş yavaş avucuna alarak,
mehtaplı kuyularda şarkı söylüyor ölüm.
Tanpınar romanlarındaki ölümün böylesine etkili ve karşı konulmaz tasvirini Ziya Osman Saba şiiri için de söylemek mümkün. İnsan onun şiirlerini okurken 'öleyazıyor'. Hafif ve yavaş bir ölüm bu. Sığ suları bulandıran şairler için bir ölüm tasavvur ediyor belki de Saba.
Gece değmemiş sema, dalga bilmeyen deniz,
En güzel, en bahtiyar, en aydınlık, en temiz
Ümitler içindeyim, çok şükür öleceğiz...
Ölümle başlayan bir dünya düşlemek.
