“Hüznün her türlüsü fazilet ve mümin için bir ziyâdeliktir (bir artıdır, değerli bir niteliktir). Fakat hüzne sebep olan şey bir masiyet (günah, isyan) olmamalıdır (yani mümin, şu veya bu sebeple günah işleyemediğine üzülmemelidir). Çünkü hüzün, kulun derecesini yükseltmese bile günahlarını siler.”