"Bazi insanlar karşılarindaki insanlara bütün cepheleriyle görünmezler. Bir insanin sekiz cephesi vardir. Sözgelimi karşısındaki insan onun yalnızca üç cephesini gorür.
İnsan ne zaman, hangi yaştan, hangi günden, hangi andan sonra tehlikeli görülmeye başlanır? Bu dünyanın soğuk yüzünden korunabilmek için hep mi çocuk kalmak lazımdı?
Orhan, Oktay ve Melih; Ankara ayazında üç çocuktular... Şairin dediği gibi, Cumhuriyet'in ilk günleri gibiydi yüzleri. O coşkuyu, o umudu taşıyorlardı.
"Köy Enstitüleri meselesinde olduğu gibi halkın iyiligi için yapılmış şeyleri bile halka şikayet ederek kötü gösterdiler. Asil üzücü olan, kahredici gerçek de halkin buna itibar etmiş olmasi!"