Gözlerinin önüne getirebildikleri, sisler içinde gülümseyen bir anne yüzü ile sert bir babanın asık suratıydı. Ama yine de bu görünüm onun doyasıya seyretmekten bıkmadığı dünyanın en güzel resmiydi. Onda sıcaklık vardı. Onda tatlı bir bakış vardı. Babası asık suratlı olsa da babaydı. Güvenceydi. Kuvvetli bir varlıktı.