Hakkında
Afife Rezzemaza Hanım 1906 senesinde İzmit’e (Kocaeli) bağlı Derbent’e dünyaya geldi. Abhazların asilzade ailelerinden olan Svambalara mensuptu. Babası Svamba Mustafa Bey ve annesi Nazmelek Hanım’dı. İkinci Meşrutiyet’in ilan edilmesinden bir sene sonra 1910 yılında kızkardeşiyle beraber Mediha Sultan’ın sarayına kabul edildi. 1912 senesinde Şehzade Vahdettin Efendi’nin üçüncü eşi Müveddet Hanım’ın hizmetine verildi. O tarihten itibaren uzun seneler Müveddet Hanım’ın nedimesi olarak hizmet etti. Hatta 1924 yılında hanedan sürgüne gönderilince efendisi ile beraber sürgüne çıktı ve Müveddet Hanım’ın 1931 yılında tekrar evlenmesine kadar yanından ayrılmadı. 1931 yılından itibaren Şehzade Ziyaettin Efendi’nin ailesinin yanında İskenderiye’de kalmaya başladı. 1936 senesinde nihayet İstanbul’a geri döndü ve bir süre ailesi ile beraber kaldıktan sonra Çengelköyü Sarayı’na taşındı. Çengelköyü Sarayı’nda birkaç eski emektar saraylı hanımlarla beraber 1953 senesine kadar oturdu. Daha sonra Erenköyü’nde Nadire Yüsripaşa Hanım’ın konağında oturdu ve konağın satılması üzerine Şişli’ye taşındı. Afife Rezzemaza Hanım Şişli’de 1991 senesinde vefat etti.
Unvan:
Saraylı Emektar, Yazar
Doğum:
Kocaeli, Türkiye, 1906
Ölüm:
İstanbul, Türkiye, 1991
Okurlar
1 okur beğendi.
24 okur okudu.
1 okur okuyor.
15 okur okuyacak.
2 okur yarım bıraktı.
Kitaplar
Sözler ve Alıntılar
Bazı yazarlar tarihte oynadıklarına inandıkları büyük rolü dile getirmek isterler. Böylece bir yandan unutulmayı engelleme, bir yandan da başarıyı başkalarına kaptırmama hevesindedirler. Bazıları kusurlarını örtmek ve suçlu olmadıklarını ifade etmek için yazarlar.
Sayfa 11Kitabı okudu
Hayat hakikaten pek tuhaftır. Kime ne vakit tesadüf edileceği ilâhî bir sırdır.
Sayfa 111Kitabı okudu
“Kurnazlık yegâne bir yere kadardır, lâkin insanın kalbi temiz olmadığı müddetçe, her hareketi zehirdir.”
Sayfa 81Kitabı okudu
Orda olmak vardı :)
Gördüğümüz manzara bizi huzursuz etmeye kâfi geldi. Hayli kalabalık bir cemaat caddelere boşalmış biraz evvel ilan edilen Cumhuriyet’i tes’id ediyorlardı. Meh ü senalar arasında, “Çok yaşa Mustafa Kemal Paşa” nidaları yükseliyordu. Bunları işittiğimizde şaşkın halde birbirlerimize bakakaldık. İhtiyar kalfalar oturup ağlamaya başladı. Bir tanesi de düşüp bayıldı.
Sayfa 133Kitabı okudu
Hayatta kalıp memleket haricine firar edenler ebedi suretle hain olarak zihinlerde kaldılar.
Sayfa 77Kitabı okudu
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
