Hakkında
Neyzen Doğan Özeke, Arnavutluk göçmeni bir ailenin en küçük çocuğu olarak 1930 yılında İstanbul'da doğdu. Galatasaray Lisesi'nde okudu. Yıllarca çeşitli işlerde çalıştı. (Kendi deyimiyle) Milliyet Gazetesinde foto muhabirliği, spor muhabirliği ve Tekel'de memurluk etti. Taksim Elmadağ'da garaj işletti. Bir süre 'Şoför' isimli bir gazete çıkardı. Merakını tatmin etmek için Türkoloji tahsil etti. Neyzen Gavsi Baykara'dan ney ve kendi kendisine tanbur ve ud çalmayı öğrendi. Klasik tekke tavrı ney üfleyebilen az sayıdaki neyzenden birisiydi. Ayrıca çok sayıda şiir yazdı. Kimseye göstermediği ve tamamlanmamış bir roman denemesi (El Yumruğu) mevcuttur. Karagöz, ortaoyununu inceledi ve öğrendi. İcazeti olmayan bir hattat idi. Emekli olduktan sonra İstanbul'u terketti. İki yıl Bursa'da kaldı. Daha sonra Muğla'ya yerleşti. Neyzen Özeke 20 Haziran 1998 tarihinde aramızdan ayrıldı.
Unvan:
Neyzen
Doğum:
İstanbul, 1930
Ölüm:
Muğla, 1 1998
Okurlar
9 okur okudu.
3 okur okuyacak.
Sözler ve Alıntılar
Sözlerini dinleyen sanır Sokrât-ı sâni
Çenene diyecek yok; fakat âsârın hani?
Fikrin gibi kılığın darmadağın perişan.
Gavs-i tahallûsumdur: adın olsun 'Hırpanî'
Sayfa 68
Abdülbâki Baykara Efendi'nin babası ölüp de kendisi şeyh olunca, ilk işi oğlu yaşında bir hatunla evlenmek olmuş. Yaşı kemale erip kendi kemale erememiş her erkek gibi, Şeyh Hazretleri de yeni hatunu herkeslerden kıskanır olmuş. İlle de on yedi yaşında fidan gibi delikanlı olan Gavsi'den. Ve bir gün oğlunu tekkeden kovacak kadar ileri gitmiş kıskançlığı. İşte Gavsi Baykara o yaşından beri sazına yaslanarak kazanmış ekmeğini.
Cumhuriyetin ilanından kısa bir süre sonra tekkelerin kapatılacağını anlayan Abdülbâki Efendi, mütevelli heyetini toplayıp durumu kendi zaviyesinden arîz amîk anlatmış. Ve 'Arkadaş, Osmanlı'nın yasağı üç gündü. Bunlarınki de olsa olsa beş gündür! Tekkeye ait akaretin devlete geçip şuna buna peşkeş çekilmesini görmektense, gelin şunları bana satmış olun. Günü gelince tekkenin malı tekkeye kalır' demiş. Eh, karşılarındaki koskoca şeyh!.. Biri, 'Efendim taksim etsek de, nazarları celbetmesek' diyecek olmuş. Şeyh Hazretleri Allah beterinden saklasın, azıp kudurup, 'Bre herüf kal'a zaptettük de ganâim mi üleştirürsün? İnşallah sen tez vakitte geberende veledin tekkenin emvalini iade eder mi? Tüh yüzüne!..' deyip lafı kapatmış. Kapatmış ki kimse kalkıp da, 'Efendi, ya senin evlatların da iade etmezse?' sorusunu sormaya. Taa bin yedi yüz bilmem kaçlardan beri bu tekke bu ailenin meşâyihi altında. Abdülbâki Nasır Dedeler, Ali Nutkî Dedeler... Artık kim 'Gık!' diyebilir.
Muameleler bittikten sonra, Şeyhin kerameti gerçekleşince, devlet tekke binasından başka emlak bulamamış gaspedecek.
Sayfa 29
O dostlar ki merdâne yaşayıp, mert öldüler.
Kapkaranlık cehlime, nurlar veren güldüler.
Ne yaşarsın Hırpanî?.. Görmez misin gidenler,
Yaşarken ağladılar, ölürkense güldüler.
Sayfa 76
Sırası düşmüşken şunu da söylemeliyim ki, rahmetli Süleyman Erguner, Türk musikisi radyolarda yasaklanınca, unutulan neyi Türk milletine hatırlatan ve tekrar sevdiren kişidir. Oğulları yaşattılar. 'Erguner Kardeşlerden Saz Eserleri' saatini hasretle beklerdik. Evet efendim Asaf ve Ulvi Abi'ler Türk musikisini yaşattılar. Ulvi Abi'nin oğulları da şimdi yeniden yaratıyorlar. Nasrünminallah...
Sayfa 66
Çoğu neylerde alt ve üst neva perdeleri birbirini tutmaz. Aslında bu biraz da neyzenin acemiliğindendir. Tenor farkını ton farkı zannederler. Kimbilir kaç saz bu zan yüzünden sakat- lanıp gitmiştir. Neyzen kısmı, çıkardığı sesin perdeden değil, kulaktan ve dudaktan olduğunu anladığı zaman neyzen olur.
Sayfa 64
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
