Kapımızı çalan yok, dilencilerden başka
Tek bir satır mektup gelmiyor hiç kimseden
Sokaklara çıkıp da boşuna bir şeyleri arama
Görmezden geliyor seni, eskiden gözlerinin içine giren
Yaşamın rengiyim ben, sürüp giden
Ne mutluluk, ne acı, yalnızca ayrıntılar
Küçük küçük işlenen bir mozaik gibi...
Bir tek şunu söylesem yeter belki:
Yedi rengi var güneşin, ama bize kalan
Turuncudur, gün batarken akşam vakti ...