bu kitaba yorum yapmak az kalır, gerçekten çok etkileyici; ölüm, alkol ve baba tasviri okumuş bulunmaktayım. bir zamandan sonra insan bıkabilir elbet, benim gibi fazla okuyorsanız gün içinde. özellikle portakal, ayna, deniz, güneş, alkol, ölüm, baba, anne, Mersin, Akdeniz gibi izleklerden sıkılabilirsiniz. yavaş okuduğunuz takdirde süper bir zevk alacağınızdan kuşkunuz olmasın. Ahmet Erhan babasını kaybetmiş ve bunun etkesinden çıkamamış, 78 ve 80 kuşağı olarak da çokça ölümler görmüş bir genç şair olarak fazlaca bireysel ve içe kapanık bir anlatımla yazmıştır şiirlerini. toplumsal şiirleri de bulunsa da - özellikle zaman geçtikçe ara ara - dönemindeki toplumsal görüşlü yazarların gerisinde kaldığı için pek tanınmamaktadır. önyargılarınızı kırıp okuyun derim.
