En Eski Ahmet İnam İletileri
En Eski Ahmet İnam iletilerini, en eski Ahmet İnam okur görüşlerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Hüzün 'biz'e özgüdür. Batı dillerine, olanca derinliğini vererek çevrilebileceğini sanmıyorum. Hüzün, bir 'ardından bakma'dır. Yaşanana. Yaşananın tortusuna. Yaşanmış gerçeklikle birlikte titreşmektir. Hüzün, 'olduğu gibilik'le çıkılan bir geçmiş yolculuğudur.
Ahmet İnam
Mutsuzluk Ahlaksızlıktır
Mutluluk bir karakterdir, hâl değildir. Bir olay ardından duyulan bir duygu hiç değildir.
Ahmet İnam
“İnsanları korkutarak, döverek, cezalandırarak edepli olmayı öğretemeyiz. Onlara küçüklükten itibaren saygılı davranarak edepli olmayı öğretebiliriz.”💯💯💯
Ahmet İnam
"Çağımız, yaşayamadan ölenlerin çağı. Paradoksal bir biçimde: Tıp gelişiyor, insanın biyolojik ömrü uzuyor; hastalıklara çareler, geçmişe oranla, daha fazla bulunuyor. Bilim daha fazla bilgi sunuyor; teknoloji inanılmaz hızla üretiyor. Bütün bu olumlu olması gereken gelişmeler, insanın mutsuzluğunu, yaşayışındaki tatsız tuzsuzluğunu gideremiyor."
Ahmet İnam
KUŞ, GÜL ve KALP
Kuşlar uçuşur. Güller açışır. Kalpler vuruşur. Kuş yolumu. Gül kıyımı. Kalp kırımı. Hayat titreşir. Kuş, gül ve kalp: Şiir bekleşir.
ŞİİR GERÇEK İÇİNDE GERÇEK ŞİİR İÇİNDE – AHMET İNAM Ahmet İnam
GİZDEKİ DANS
Ruh bedende oynar. Bedenle, dans olur. Kaynar ten. Çırpınır. Çığlık asılı kalır tende.
Kimi bedenini ruhuna, ruhunu bir başkasına, bir başkasını tenine yıldız ışığında dalgalanan bir dansçı gibi açabildi?
Parmak uçlarım, boynum, gövdem burdasınız. Birikiyorsunuz bende. Damlıyorsunuz bana. Dağılıyorsunuz. Parçalarım. Kırıntılarım. Tozlarım. Göğe serpiliyorsunuz. Vınlayan bedenimin merkezkaçına ayışığı vuruyor. Evrene dökülüyorum. Dansçıyım ben. Tenimle düşünüyor, düşüncemle tenleniyorum. Bedenimde eriyorum. Uzaklara, çok uzaklara bedenimle eriyorum. Buluşma derinliklerimin, gecesinde kendimi gizlemiş kendimledir. Kalıyorum.
Duruyorum. Dinginliğim dans. Issızlığım. Çoraklığım. Açıyorum. Bedeninin kapısını. Pencerem doluyor çiçekle. Açıyorum, çiçeğim ben, içeri gökyüzü, içeri dağlar, içeri insanlar doluyor. Doluyorum. Dönüyorum. Dönüyor.
Çölde susamış bir kardan adam, ormanda şaşkın bir korkuluk dönüyor. Evren duruyor. Uçlarımda duygu sağanağı, düşünce tipisi, bedenimle çınlıyorum.
Duruyorum. Sessizlik deviniyor. Müziğiyle kımıldıyor içim.
Ahmet İnam