Ahmet Tahsin Sözleri ve Alıntıları

Bağrından koptuğu toprağa yaşam verir Yeşilırmak; zaman yolculuğunda ölümü tadacak olsalar da döngüsel yaşam filizlerinin iksirini taşır yemyeşil sularında, yeşil akar yeşile bakar. Coşkuludur kiraz çiçeği, umuda açar, umudu taşır taç yaprakları arasında... Ve zamana yenik düşüp ihtişamla dökülür kendi toprağına. Yalnız aşklar ölümsüzdür bu coğrafyada. Nazmiye ile Hasan, Şirin ile Ferhat gibi... Hazin bir aşk hikayesinin geçtiği Yeşilırmak vadisinde, tamamı kadın olan “Tohum Üretme Çiftliği” işçilerinin başlattığı grevle, 80 darbesi öncesinde yaşananların anlatıldığı bu kitap bir Amasya romanıdır.

Kitabı okudu

Dönemeç Ahmet Tahsin

Reklam

Leyla Akgül

"Çiftlik yöneticilerinin toplantı için kullandığı yuvarlak masa, muhasebeci Yavuz’un odasının yanındaki geniş odadaydı. Zekiye toplantıya günlük kıyafetiyle katılmış, eşarbını her zamanki gibi bağlamış, iki ucunu saçlarının altından geçirerek boynunun iki yanından döşüne sarkıtmıştı. Böylece diri memelerinin uçlarını yerli yersiz şiştiklerinde eşarbın altında saklamış oluyordu. Elde örme yeşil hırkasının büyük beyaz düğmeleri vardı. Pencere arkasında kaldığı için yüzü ışık almasa da, alnına düşen zülüf kalın kaşlarını gölgede bıraksa da, gözlerindeki ışık tüm odayı aydınlatıyordu. Tuncay’ın tembihlediği gibi kollarını masanın üzerine koymuş, dirseklerinin üzerine hafifçe abanmıştı. “Çekinecek bir şey yok,” demişti Tuncay; “ne istediğini bilen, bildiğinden de emin olan, iki pazarlıkçı gibi karşılıklı oturacağız. Onların yukardan bakmalarını kırmalıyız. Biz yoksak, çiftlik de yok. Bunu oturuşumuzdan anlamalılar.” Zekiye o sandalyede sanki tüm kadınlarla birlikte oturuyordu."

Sayfa 137 - La Kitap YayınlarıKitabı okudu

Dönemeç Ahmet Tahsin

Esma demirci

@Simyaci01

30 Mart 2020 16:45

Aşk yaşanirken,farkina varilamazdi;o rüzgarin önune kapilmis kiraz cicegi gibiydi,ne dönüşecegi meyveyi ne de lezzeti bilemeden sürüklenip gider,sürüklenirken acinin farkina varirdi.Ancak iş işten gecmişti;artik ruzgar tersine essede koptuğu dala dönmesi imkansizdi.

Sayfa 75Kitabı okudu

Dönemeç Ahmet Tahsin

Esma demirci

@Simyaci01

20 Nisan 2020 22:50

Bitkiler tohum verdikleri sürece dar dünyada kendilerini yeniler;ama bir insan bir insani kayvetmişse,kaybeden kendini yenileyemezdi...

Sayfa 269Kitabı okudu

Dönemeç Ahmet Tahsin

Leyla Akgül

@LeylaAk

17 Ağustos 2021 22:16

Şiir

Yokluğun su yokluğu

sabah erken uyandım hüzünlü güne yağmurlar doğuyordu eski fırından taze ekmek alıp kahvaltı yapacaktım seneler var ki masamız hazır olurdu eve dönmelisin yokluğun anne yokluğu terliğini kapının önüne koydum kanadı kırık topal bir kuştu gönlüm susuz kedi gibi dolandım evde yokluğun su yokluğu

La Kitap YayınlarıKitabı okudu

Tuz Yokluğu Ahmet Tahsin