"Hayat ne yaşatırsa yaşatsın insana, hafıza kaybı geçirmediysen eğer, geçmişi silmek nasıl mümkün değilse, hayatın bize yaşattığı iyi ya da kötü tüm anları, anıları ve insanları silmek de mümkün değildi aslında."
"İnsanın içi kapalı bir kutu.Anahtarı sadece kendinde. İçine atıp kilitlediklerin eriyip gitmiyor ama anılar o kutunun içinde katran rengini almaya başladığında, insan en çok yine kendine zarar veriyor."
‘İnsan önce kendini affetmeyi başarabilmeli, yeniden başlamak için. ‘ Kitaba başladığınızda karakterin pişmanlığı karşılıyor sizi ve neredeyse kitabın ortasına kadar devam ediyor. Sonradan anlıyorsunuz ki aslında karakter masum yaşadıkları kendi suçu değil. Kitapta yan karakter ise maalesef şiddete maruz kalıyor. Türk filmi tadında mutlu sonla bitiyor ve sizde tebessüm ediyorsunuz.
Beni daha çok okumaya teşvik eden kitaplardan biri, ne çok şeyi içimizde biriktirerek affedemiyoruz. Bunun yanı sıra affedememenin psikolojik olarak ağrıları bedenimize yansıyormuş bir dergide okumuştum sanırım. Ah Leylam neler yaşadın sen öyle.. Aşkının peşinden giden Zuhal bin bir engellerle karşılaşır ama aşk her şeyi mümkün kılar𖥸