“ Yokluğunda pek çok şey unuttum . Dolu dolu gülmeyi , inatlaşmayı , kavga etmeyi , utanıp kızarmayı , kapris yapmayı, barışmak çok tatlı oluyor diye otu çöpü bahane edip küsmeyi. Yokluğunda tek şey öğrendim varlığına ne kadar ihtiyacım olduğunu . “
“ Umudun ve çaresizliğin arasında bir yerde , arafta yaşamayı öğrenmek ne kadar zor ve zoru başarmak zorunda kalmak ne zulüm bilemezsin sen. Neredesin ?
Biraz Nermin Yıldırım biraz da Müjde Aklanoğlu tarzı var. İkisinin de makul dozlarının karışımı bir tarzı var Ahunur Açıkbaş ın. Anlatımına metaforlar kullanması Nermin Yıldırım ı çağrıştırıyor, mahalle kültürünü, aile sıcaklığını zemin yapıp çocukluk aşkı anlatması Müjde Aklanoğlu nu hatırlattı bana. Güzel tatlı bir hikaye iki karakterin ağzından okuyoruz İnci ve Asude. Her ikisinin de çocukluk aşkları uğruna yaşadıkları yaşayamadıklarımdan anlatılıyor. Arka planda 1980 darbesi öncesi ve sonrası ile ilgili yaşananlar da var. Okunma sayısı neden düşük bilemiyorum. Bunu haketmiyor. Çok akıcı bir dili var ve hikaye de bizden, sıcak aile içi ilişkileri. Kesinlikle okunabilir.
Son SardunyalarAhunur Açıkbaş · Tunç Yayıncılık · 20209 okunma