Hakikatin er ya da geç ortaya çıkacağı, cilalı bir cümledir. hakikat gelip bulmuyor bizi. Bazen belki yanımızdan geçip gidiyor ve biz dönüp bakmıyoruz bile. Fark etmiyoruz. Hakikat, kaçar bizden, bunu neden anlayamıyoruz?
İnsan demek ki hislerinin samimiyetini tefrik edemiyor, etmek istemiyor. Bir teessür ifadesinin bile karşısındakini nasıl rencide edebileceğini idrak edemiyor.
“ağrı değil, sancı değil, o var
sende tenim, bende terin sızlar
gözünden düştüğüm Kirpiğim var
çok uzaklardan bir rüzgâr umar
bize hiç yetmeyen bu acı var
sağır hayat, ne duyar ne anlar
zaman mı, dili yok da sözü var
herkes gitmiş, akif kalmış: an’lar”