Hastanede nöbette denk geldiğim ve kitap okuduğumu görünce bana kitabını hediye eden tatlı bir arkadaşımdan…
İlk akif manaf kitabım bölümleri akıcı hızlıca okunabilen ama daha yavaş ve anlayarak hatta düşünerek ele alınması gereken bir kitap.
Barışı çok yönlü ele alarak bahsetmiş yazar. Gerçekten de hayatın her anında barış içinde olmamız “içimize dönmek” savaştan ve öfkeden kaçınmak genel anlamda temayı oluşturuyor. Eleştirebileceğim tek yanı fazlaca tekrara düşmesi oldu. Evet barışmalıyız kendimizle ama nasıl bizi yönlendirmesi gereken kendimizle ilgili uygulayabileceğimiz ya da derine inerek düşünebileceğimiz unsurlara yoğunlaşmak hem okumak hem de okuduğunu hayata geçirmek açısından verimli olabilirdi. Okumak tabii ki farkındalık yaratıyor insanda ama meraklandırıp kendi içinde sorgulatmadan havada kalıyor gibi gelir hep bana.
