Ahlaksal ve toplumsal yargılar bir yana bırakılıpta insan yaşamına bu düzeyden bakılınca her şey uçsuz bucaksız evren kadar şaşırtıcı ve ürkütücü görünüyor. İnsan kendi varlığının derinliğini ölçmek için kendi doğasına, bilincinin ve davranışlarının kaynaklarına bir çekül sarkıtacak olsa bu duygu daha da keskinleşip şiddetlenecektir. Çünkü orada anlayışı aşan, ve denetiminin dışında kalan kendisine yabancı, varlığının en iç ve en büyük parçasıyla karşılaşmış olur. Biraz tuhaf ama insan bir bakıyor ki kendi çekirdeği, kendi doğası kendisinin dışındadır. Kendisinin daha derinine daha derinine, daha derinine gittikçe kendisinden uzaklaştığını görüyor. Ama asıl ben, asıl kendim bu...

Kitabı okudu

Taoculuk Zen ve Batı Kültürü Alan Watts

Quidam

@SinestezikMuz·

5y

Çinli'nin çok açık olarak gördüğü birşey vardır: Kendi doğasına güvenmeyen kimse, kendi doğasına olan güvensizliğinin haklılığına da güvenemez, o zaman da tam bir açmaz içinde kalır.

Kitabı okudu

Taoculuk Zen ve Batı Kültürü Alan Watts

Reklam

Quidam

@SinestezikMuz·

5y

Onun için bilgelik iyiliğin kötülüğü yenmesi için savaşmak değil, tıpkı dalgaların üzerinde dalgalarla birlikte inip çıkan bir şişe mantarı gibi, iyiliğin de kötülüğün de üzerinde kalmasını öğrenmektir.

Kitabı okudu

Taoculuk Zen ve Batı Kültürü Alan Watts

Quidam

@SinestezikMuz·

5y

Kişisel olarak benim Zen'de ilginç bulduğum yön, örgütlendirilemez, öğretilemez, aktarılamaz, bir diplomayla belgelendirilemez, hiçbir sistem içinde paketlenemez oluşudur. Hatta onda izlenebilecek ortak bir yol bile yoktur. Herkes yolunu kendi bulmalıdır, Plotinus'un dediği gibi «Bu yalnız olanın Yalnız olana doğru yolculuğudur.» Ya da eski bir Zen şiirinde dile getirildiği gibi Onu kendinizde bulamazsanız... Başka nerede arayabilirsiniz ki?

Sayfa 14Kitabı okudu

Taoculuk Zen ve Batı Kültürü Alan Watts