“Sanki ruhum daha öncesinde kırlarda açmış bir çiçekken şimdi dört duvar arasında kapatılmış gibi. Yok saymayı deniyorum. Eğer o duvarlar hiç oluşmamış gibi davranabilirsem,eğer o duvarları yapan olduğu gibi yıkanın da olacağını inanırsam tekrar güneşi görebiliyorum zannediyorum.
Nihayetinde duvarlar da betondan.
Güneş çoktan göğün ardında.
Ve sen burda yoksun.
Alnilam.”
Sayfa 122