Çocukluktan beri yapmak istediğimiz bir sürü şeyi yapmaktan, sadece etrafımızdakiler "bu işi yapamaz" dediği için, kim bilir kaç kere vazgeçmişizdir...
Beni korkutan, itiraf ederim, epey genç oluşum. Bazen, gerçek yaşamım henüz başlamamış gibi geliyor bana. Şimdi beni buradan söküp alınız ve bana var olma nedenleri veriniz. Kendi başıma bulamıyorum bunları.
Bütün bu umut kırıcı yol değiştirmelerden, şurada burada gelişigüzel dolaşmalardan sonra uysal bir liman, en sonunda rahatlayan ruhumun, döner fenerin yanından, sağlam bir mendirek üzerinden denize bakacağı liman gelecek mi?