Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.13
Andrés Neuman
Andrés Neuman Yorumları ve İncelemeleri
Andrés Neuman yorumları ve incelemelerini, Andrés Neuman kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Andrés Neuman puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Muhteşem bir roman Kırılma. Ailesini küçük bir çocukken Nagazaki ve Hiroşima atom bombası saldırıları sonucu kaybetmiş, hayatını bir teknoloji şirketinin Fransa’dan Arjantin’e İspanya’dan ABD’ne farklı ülkelerdeki şubelerinde çalışarak geçirmiş, emekliliğinde ülkesinde dönen Japon bir adamın hayatını anlatıyor. Karakterin hayat hikayesinin tümüne
‘Akşamüzeri sakin görünüyor ama zaman tetikte.’
Bu cümleyle açılıyor Kırılma. Ve inanın bana bu cümleden sonra bir hayatın içine fırlatılmış buluyorsunuz kendinizi. Bay Watanabe’nin hayatına. Kırılmış bir hayat onunkisi, dağılan parçaları fırlatıp atmadan- bir araya getirmesi, hatta kırılmadan önceki halinden daha güzele ulaşabilmesi mümkün mü? Neden olmasın? Kintsugiyi bilirsiniz, tam da bunu yapar. Bir enkazdan, tecrübelerden doğan bir hayatı çıkarır ortaya. Onu güzeller, yüceltir ve sahiplenir. Çünkü biliriz; yara izlerimizle de tam olmak, parıldamak mümkündür.
.
Peki kolektif hafıza ya da kolektif bilinçaltı kolektif acıyı da doğuramaz mı? Toplulukların sanki aynı bedende sinir hücreleriymişçesine birbirlerini ufak kıvılcımlarla tetikleyeceği türden bir birliktelik. Japonya’ya atılan atom bombalarının sadece Japonya’yı etkileyeceğini kim düşünebilir? Veya susturulan çığlıklar hangi toprakta dile gelir kim bilebilir? Andres Neuman, Kırılma’da şunu yapıyor : kendine hayran bırakarak okuyucunun karnına ağır bir taş koyuyor. O taşı görmezden gelmek mümkün değil, Kırılma’nın üzerine düşünmemek-büyük büyük acılarımızı deşmemek-gelecek günler hakkında endişelenmemek ama buna rağmen hala umudunu kaybetmemek elde değil.
.
Çok sevdiğim, dönüp dolaşıp yine rafından çekip okuyacağım bir eser Kırılma..
.
Lütfen okuyunuz.
.
Şükrü Karakoç kapak tasarımı ve Gökhan Aksay’ın çok beğendiğim çevirisiyle ~
6 Şubat 2023 tarihini unutmadınız değil mi? Unutamadınız. Çünkü çoğumuz direkt, geri kalanlarımız ise dolaylı olarak bir travma ile kaldı o günden sonra. Böyle travmalar insanda nelere yol açar?
Bu soruyla o kötü günü orada bırakacağım, 8 ay öncesinde. Peki bunu size neden hatırlattım? Çünkü Kırılma'da doğal bir afetle olmasa da travma
448 syf.
·
Puan vermedi
Yaşın ilerleyince, gördüğün her yer önem kazanıyor. Gördüğün yerle vedalaşmakta olduğun duygusuna kapılıyorsun. Bir sevinç katmanı, bir de hüzün. İkisi üst üste. Kırılma Andrés Neuman
Hirosima ve Nagazaki'inin yarattığı travmalar icinde geçen bir ömür ve dört kadin.
Kırılma, iste bu travmaların üzerinden dünyada yaşanan felaketlerin ,
Merhaba sevgili okur,
Öyle güzel bir kitap okudum ki, bir solukta anlatmak mümkün değil. Bir kere,her sayfada satır altı çizdim, çokça sayfayı yıldızladım. Neyse kitaba dönelim.
Kitap ilk sayfadan okuru içine alıyor, bir deprem anlatısıyla başlıyor (bu anlamda beni fazlasıyla etkiledi). Birden fazla anlatıcısı var kitabın. Watanabe ve onun yaşamı boyunca hayatına girmiş kadınların gözünden bir ömrü anlatıyorlar. Bunun yanında birden fazla ülke, şehir ve oralarda yaşananlar çarpıcı bir şekilde anlatılıyor.
Yazarın öyle bir genel kültürü var ki hayran kaldım okurken. Çokça şey öğrendim. Derin anlamları olan kelimeler ile karşılaştım. Sanırım bunların en anlamlısı “Kintsugi”. Bence kitaba adını veren de bu kelime.
Yazar siyasi alt metni hikayeye başarıyla yedirmiş. Bu anlamda da çok başarılı buldum. Kitap içerinde Çehov’dan ve onun yazarlığından sıklıkla bahsediliyor. Ayrıca Cesur Yeni Dünya’ya da sık sık gönderme yapılıyor. Ve daha bir çok yazar, eser ve film’den bahsediliyor.
Belki sonunu daha farklı tercih ederdim ama süreç öyle güzeldi ki sonu nasıl olursa olsun zaten kitabı beğenmiştim bile.
Şibumi’yi anımsattı. Kitaplığımda onun yanında yerini alacak.
Söylemek istediğim çok şey var ama bence en güzeli okunması olacaktır. Herkese tavsiye ederim efenim.
DÜNYA HAFIZASININ KIRILMA ANLARI
Her insanın yaşamında kırılma anları vardır. Bir saniye öncesi ile sonrası arasında hayatınızın, düşüncelerinizin ve duygularınızın yönü değişir. Değişim için kimi zaman uzun bir süre gerekir kimi zaman da bir ‘an’ yaşamımızdaki köklü değişimi nur topu bir sürpriz gibi kucağımıza bırakılıverir. Bu edilgen bir eylemdir, işi yapan özne belli
Uzun ve yoğun geçen, bir satır bile okumaya fırsat bulamadığım bir haftanın ardından muhteşem bir kitapla edebî açığımı kapattım. İyi olduğunu duymuştum ama bu kadarını beklemiyordum. İki ayrı rota izleyerek sürüyor kitap. 3.kişinin ağzından yaşını almış, emekli olup Tokyo'ya yerleşmiş Yoshie Watanabe'nin yaşadıklarını okurken değişik zaman dilimlerinde hayatına giren dört ayrı kadının ağzından da Bay Watanabe'nin geçmişini okuyoruz. Watanabe'nin hayatı öyle bir hayat ki önce Japonya'da olan 2011 büyük depreminde buluyoruz kendimizi sonra hayatının yelpazesi geçmişe dönüp Hiroşima ve Nagazaki'ye açılıyor ve atom bombasının sıcağında erimeye bırakıyor okuru. Watanabe ve hayatına giren kadınlarla birlikte İspanyol İç Savaşı sonrası, Arjantin'deki baskı rejimi, Vietnam Savaşı, Çernobil kazası, Fukuşima nükleer santral kazası gibi olayların içinde buluyoruz kendimizi. Ayrıca travmalar, kadın, anne, eş, sevgili olmak, antisemitizm, aidiyet gibi konulara da parmak basıyor kitap. Yaşlılık, yalnızlık,ölüm korkusu ve acılar... Kolektif ve bireysel acılar, birden Pandora'nın kutusundan fırlar gibi Watanabe'nin hayatının şeklini değiştiren acılar...Kitap durup düşünmelik, sorgulatıcı. Ayrıca bizi Paris, Amerika,Japonya,İspanya ve Arjantin'e götürmesine, yazarın Japon kültürüne ve dünya tarihine bu kadar hakim olmasına,anlatımına, dipnotlardan öğrendiğim bilgilere, su gibi akan çeviriye bayıldım. Çok güzel kitap, çok beğendim.
muazzam bir eser
Kitabı severek okudum. Konusuna bakınca bir felaketzadenin hikayesini okuyacağımı düşünmüştüm ama kitap bundan çok daha fazlasıydı. Yazarın anlatım tarzına da anlattığı her dönemi ve ülkeleri şarkıları, siyasi tarihi, toplum yapısını hatta dilleri üzerinden bu kadar bütünlüklü aktarışına da hayran kaldım. Karakterin değişimini sevdiği kadınların gözünden görmek çok büyük bir keyifti. Gerçekten eşsiz bir inci gibi bu kitap. Okuduğum için çok mutluyum.
Hibakuşa olan Yoshie’nin hayatını dört farklı kadının gözünden okurken yaşadığı ülkelerin siyasi tarihine, silahlanma geçmişine, ekonomik dalgalanmalarına, kendi halkı ya da başka ırklara yaptığı katliamlara tanık oluyorsunuz.Devletler güç gösterisi yapacak diye masum insanların neler yaşadığını yazar çok güzel betimlemiş.Roman okuyorsunuz ama aynı zamanda ülkeler hakkında genel kültür aktarımı da yaşıyorsunuz.Sürükleyici kitap severler zorlanabilir başından az çok sonunu biliyorsunuz fakat okumaya değer.
Bir mersinli olarak kitabı 6 Şubat depremini yaşayıp Akkuyu nükleer santrali açılışından sonra okumak benim için kötü bir tesadüf oldu sanırım, düşündüğümden daha fazla etkiledi.
Çocukluk döneminde Atom bombasının atıldığı ana şahitlik eder Watanabe. Yıllar geçer , emekli olur . Deprem ,Tsunami ve nükleer santralin hasar görmesi geçmişe götürür onu. Kırılır bir anda geçmişin kristal küresi.
Farklı anlaticilardan okuyoruz Watanabe'yi. Bahsetmiyor kendinden. Çalışmakla unutuyor birçok şeyi. Okuduğum güzel kitaplarda. Bizim "a" öylemi olmuş dediğimiz yerde ,birçok insanın hayatı allak bullak oluyor. Anma törenleri ile hatırlamak istesekde ,amacından sapiyor etkinlikler. Bazen susmak daha çok anlam kazanıyor.
Bilim gerçekten amacına hizmet ediyor mu? Ya da amacı ne ? Bilim, bilim dedikleri noktaya geliyiruz.
Bu gün en büyük amacımız tüketmek. Yaşarken, yaşamı tüketiyoruz. Sonrası yok . Ne kadar çok miras devraldık ne bırakıyoruz. Kitapta sorgulanan çok şey var. Herkesimden insan rahatlıkla okuyabilir.
Merhaba.
Yoshie'nin hayatına konuk oluyoruz Kırılma'da. Ama genelde o kendisini anlatmıyor, hayatına giren 4 kadın bize hem onu anlatıyor hem kendilerini. Bu 4 kadınla birlikte farklı meslekleri, farklı ülkeleri, kültürleri, siyaseti, felaketi ve savaşı da tanımak bana çok ağır geldi. İstemsiz empati yaptım okurken, çokça da şükrettim. Kahraman Yoshie olmasına rağmen en az empatiyi onunla yapmış olabilirim. Belki de gidenlerin ardından bi başına kalmanın, savrulmanın, kendini aramanın ne demek olduğunu bildiğimden empatiye gerek duymamışımdır, kim bilir. Kitapta iç içe çok fazla hikaye mevcut ama beni en çok etkileyen Yoshie'nin gittiği her yere 4 kadından ilki olan(belki de ilk aşkıydı) Violet'in aldığı halıyı götürmesi ve çocukluğunda yaşadığı felaketten sonra üşüme hissini yitirmiş olmasına rağmen vatanına döndüğünde üşümesi oldu. Vatanına döndüğünde mi demeli, ölümün geldiğini anladığında mı demeli çok emin değilim...
Murakami sayesinde Japon kültürüne çok hakim olduğumu farkettim Kırılmayı okurken ama tarihine hiç ilgi duymamışım ve ilgi duymadığımın da farkına varmamışım. Hiroşima benim için sadece adını bildiğim, Nazım'ın üzerine şiir yazdığı bir felaketti. Artık çok şey ifade ediyor ama daha detaylı öğrenmek için başka kitaplar araştıracağım mutlaka.
Sonuç olarak Kırılma benim için hem etkileyici, hem öğretici hem de ilgiyi sürekli dinç tutan akıcı bir kitaptı diyebilirim. Çok severek okudum, okumayanların da çok sevmesini umarak tavsiye ediyorum.
Kitapla kalın.
Farklı bir içeriğe sahip güzel bir kitaptı.
*Atom bombasının acısını yaşayan bir çocuğun büyüyüp Japonya'dan Fransa'ya, Amerika'dan Arjantin'e, İngiltere'den İspanya'ya doğru uzanan ve Japonya da büyük tsunami felaketini de yaşadığı hayat hikayesini konu alan bir kitap..
Roman, baş karakterimizin hayat hikayesini konu alırken ülkelerin yaşam koşullarını, ekonomilerini, siyasetlerini, insan ilişkilerini de gözler önüne seriyor ve teknolojinin gelişimini, insanlarin değişimini ince ince işliyor.
* Yalnızlığı da gerçek anlamda ele alan bir kitaptı. Sevdim....
Ailesini Hiroşima atom bombası saldırısında kaybeden bir çocuğunun hayatını ikinci ve üçüncü tekil şahıslardan okuyoruz. Hayatına giren farklı kadınların gözünden farklı bakış açılarıyla okuyoruz Yoshie Watanabe adlı kahramanımızı. Durağan bir kitap ilk sayfadan son sayfaya kadar beni içine çekemedi bir türlü.Benim için akıcı bir okuma olmadı. Yarım bırakmak istemedim zor da olsa bitirdim. Çok beğenenler var kızmasınlar bana Belki yanlış zamanda okudum.
Temmuza çok iyi bir kitapla giriş yaptım. Kitapta ailesini Nagazaki ve Hiroşima’daki atom bombası saldırılarında kaybetmiş Watanabe’nin yaşam öyküsünü okuyoruz. Her bölümde başka bir anlatıcının ağzından anılar dinliyoruz. Kitabın sonunda tüm bu anılar bütünleşiyor ve biz ana karakterin ömrüne tanıklık etmiş oluyoruz. Kitapta karakterlerin yaşadıkları ülkelerle bağlantılı olarak Fransa’nın Cezayir üzerinde yaptığı nükleer silah denemeleri, ABD-Vietnam savaşı sonrası, İspanya’nın Franco diktatörlüğü sonrası toparlanma süreci vs. anlatılıyor. Kitabın bu siyasi arkaplanı dışında ilişkiler, annelik, yalnızlık,evlilik gibi kavramlara da değiniliyor. Kitap ismini Cohen’in bir dizesinden alıyor: “There is a crack in everything/ That’s how the light gets in.” Çeviri olarak çok başarılıydı. Ayrıca dipnotlardan da çok faydalandım.
Yeraltında olanın halinden yeraltında olan anlıyor.
Travması olmayan birileri var mı? Lütfen olmayan okumasın :) çünkü eşekten düşenin halinden eşekten düşen anlar demişler:) ( okuyuuuun!)
Kitap, ailesini Hiroşima atom bombası saldırısında kaybeden bir çocuğun hayatını ele alıyor..
Kitabı çocuğun hayatına giren insanlardan ikinci üçüncü tekil şahıslardan okuyoruz..
Gayet akıcı ve sürükleyiciydi..
Keyifli okumalar..