(...)Aristoteles aynı zamanda, gökyüzünde devinimi başlatan ama kendisi devinmeyen ('devinmeyen bir devindirici') bir "esas devindirici"nin varlığına inanıyordu. Bu devinmeyen devindirici, fiilen, Tanrı'ydı ve Tanrı bütün zamanını düşünme üzerine düşünerek geçiriyordu; Aristoteles'e göre bu, yapılabilecek en mükemmel etkinlikti. Bir filozofun tanrısı da olsa olsa böyle bir Tanrı olurdu!