Açıkçası Mahir küçük,unutulmaz bir roman kahramanı olmadı gözümde. Kitabın içinde geçen sürekli ;ben, ben Mahir ifadeleri beni sıktı. Kısa bir hikayeyi ne kadar uzatabilirim tadında bir roman okuduğumu hissettim. Kapağı, arka yazısı, adı ;hoş, farklı, dikkat çekici ama içeriği için pek aynı şeyi söyleyemeyeceğim....
Ah Mahir Küçük sen nasıl bir karaktersin. Kitabın başındaki o cümle " Annemi öldüreceğim gün sabah 7'de uyandım." nasıl merak uyandırdı bende. Küçücük bedeninde büyük acılar besleyen yarısı yanık yüzüyle hep yok sayılan bir çocuk olmuş Mahir. Kitapta bazı yerleri yazarımız ve Mahir anlatırken, bazı yerleri annesi, babası ve arkadaşları anlatıyor. Tabi bunların ne kadarı gerçek ne kadarı kurgu bilemiyoruz ama üç acıtan bir hikayesi var. Anlatım tarzı çok farklı geldi bana. Yazarımızın ilk kitabı olmasına rağmen ben sevdim.
Kitapla ve yazarla yayınevinin yılbaşı çekilişini kazanarak tanıştım. Bu nedenle yeni yıla güzel bir başlangıç yapmama neden oldukları için teşekkür ederim. Yazarın ilk okuduğum kitabı. Farklı bir yazım tekniği var. Masallar üzerinden yaşanılan olaylarla bağ kurularak kurgu oluşturulması okunmayı ilginç ve akıcı kılmış. İstanbul'da yaşayan 2 kardeşten Can'ın nedensiz yere kaybolmasını ve ailesinin onu arama sürecini anlatıyor. Ancak belirtmeliyim ki kesinlikle polisiye bir kitap değil. Daha çok masalsı, -ki kayıp olunan her gün kurgulanmış bir masal ile ilişkilendirilmiş - felsefi ve psikolojik bir kitap denilebilir. Yazar ilgi ile okuturken okuyucuya sürekli Can nerede diye soruyor. Bende yazarla birlikte Kadıköy sokaklarında Can'ı arasam da nerede olduğundan çok neden gittiğini sorguladım. Ancak kitabın sonunda maalesef cevabımı bulamadım. Bana bu arayış daha çok abinin kendi içine yolculuğu gibi geldi. Farklı tarzlar okumak isteyen , felsefi kitaplar okumaktan hoşlananlara tavsiye ederim.
Bir romanın ilk cümlesi okuru hikayeye bağlamak için çok önemlidir. Okuru peşinden sürükleyecek olan hikayenin temeli bana kalırsa daha romanın başında bu ilk cümlede atılır.
Yazarımız Anıl Can bunun farkında olacak ki romanına "Annemi öldüreceğim gün, sabah yedide uyandım." diye başlar. Ve okuyucu gerçekleşecek olan olayın nedenlerini
Anıl Can Uguz 'u tavsiye üzerine okudum. Şimdiye kadar okuyup eleştirdiğim onca ergen yazardan çok daha ileride olduğu söyleniyordu. Evet kesinlikle ergen genç kızlarımızın ilerisinde bir çocuk olduğu belirgin. Fakat bir edebiyatçı olabilmesi için çok uzun süre daha çalışması gerekiyor. kitabın en sıkıntılı noktası, yazarın kelime dağarcığının çok zayıf olması. O kadar fazla kelime tekrarı var ki gerçekten 10 üzerinden 5 vermemin temel sebebi bu diyebilirim. Aynı kelimeleri tekrar tekrar kullanıyor bu da aslında yazarın yeteneklerinin kısıtlı olduğunu gösteriyor. taklalı cümleler yok, sürpriz bir anlatım şekli yok. kitap bir yeraltı edebiyatı örneği gibi ama sadece gibi... bir de ödül almış bu arkadaş. demek ki söz konusu yarışmada ya sağlam torpil dönmüş ya da rakipler çok zayıfmış. ben vasat buldum. Sıkı çalışırsa belki geliştirebilir kendisini ama mevcut haliyle "çocuk bir şeyler yazmış işte." dedirtmekten öteye geçemedi benim için.
Kitaba giriş cümlesi beni çok etkilemişti. Yanlış hatırlamıyorsam ödül almıştı bu kitap ama ne ödülü olduğunu şu an hatırlayamadım gerçekten. Okudukça yorulduğum bir kitap oldu. Yeni bir yazar belki daha iyileri gelebilir.
