Hakkında
Nijmegen Radboud Üniversitesi (Hollanda) Kültürel Araştırmalar Bölümü Görsel Kültür Profesörüdür. Utrecht Üniversitesi'nde sinema ve tiyatro eğitimi gördü ve doktorasını aldı. Amsterdam Üniversitesi'nden mezun oldu. Film, televizyon ve videoclips gibi görsel medyada yıllarca araştırma yaptıktan sonra odak noktasını moda çalışmalarına ve yaratıcı endüstrilere kaydırdı.
Tam adı:
Prof. Dr. Anneke Smelik
Unvan:
Öğretim Üyesi, Yazar
Doğum:
28 Ağustos 1956
Okurlar
6 okur okudu.
24 okur okuyacak.
1 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
"Nihayetinde gerçek olan hiç ama hiçbir şey görmedim."
(Lady Yeshe Tsogyel,
Tibet, sekizinci yüzyıl)
"Eğer bir filmin bir kadın tarafından çekildiğini biliyorsanız, bu bilgiyi görmezden gelmeyin. Yapılan iş kendini belli eder, öyleyse metne bak, demek eskiden işe yarardı, ama şimdi boş laf. Bildiğinizi kullanın. "
(Barbara Halpern Martineau)
Ben eşitlik mücadelesinin hala bitmediği inancındayım; bu mücadelenin varlığını kabul ettirme çabası halihazırda sürüp gidiyor. Dişil seyirci, can sıkıcı cinsiyetçi klişelerle karşı karşıya kalmadan ya da abartılı stereotipler aracılığıyla beyaz ekrana taşınmadan, hayatın içinden kadın kahramanlarla özdeşleşebilmeyi istiyor.
Mulvey, klasik sinemadaki skopofiliyi* , cinsel farklılık yoluyla gösterilen etkinlik ve edilgenlik ekseninde işlev gören bir yapı olarak incelemiştir; bu ikili karşıtlık da cinsiyetlere ayrılmıştır. Geleneksel sinemanın anlatısal yapısı, eril karakteri etkin ve iktidar sahibi olarak kurar: Dramatik aksiyon, erkek aktörün çevresinde açılır ve bakış (look) bu yolla örgütlenir. Bu açıdan sinema, zaten daha önce Batı sanatı ve estetik anlayışında erkek arzusuna göre yapılanan ve düzenlenen görsel mekanizmayı mükemmelleştirmiştir. John Berger, Avrupa resminde çıplaklık üzerine yazdığı bir makalede şu gözleme yer verir: "Erkekler eyler, kadınlarsa görünür. Erkekler kadınlara bakar. Kadınlar kendilerini, kendilerine bakılırken seyreder" Burada bence daha da önemlisi, bütün bu temsil sahnesinin eril olduğu farz edilen bir hayali ya da ideal seyirciye sesleniyor oluşudur. Bu varsayım da kadını 'erkek'in nesnesi olarak konumlamaktadır.
Ampirik ve bilişsel ağırlıklı film teorileri de, genellikle yeri bir anlatıcı mefhumuyla değiştirilen yaratıcı yönetmen nosyonunu reddeder.
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
