Kitabı çıkınca koyacağı adını söylemiş henüz hayattayken, yaşamın kendisinden çalınacağını bilerek belki. Şiirlerinde hayat var, açlık var, yoksulluk var, direniş var. Tanrı’yı sorguya çekme, hesap sorma, suçlamak var. Aşkta var bir umut kırıntısı. Kendi kendine ‘arkadaş’ ismini koymuş bir insanın hüzün dolu şiirleri. Sözcük şiirinde dediğin;
‘bir çiçek solmuşsa koklandığı içindir
rengini dünyaya bıraktığı içindir’.
Bugün edebiyat kokuna hasret, ve bizler renklerine daha alışkın, daha hoşnut. Keşke daha fazla yaşatabilseydi insanlık seni, daha çok okuyabilseydik seni. Özlemle…
