Bu aile çevresi içinde kimse bir başkasını sevmez, bir başka insana karşı tek bir şefkat ve bağlılık belirtisi bile görülmez. Acı çekmenin her anında kişi yalnızdır; çıkar gütmeyen, arkadaşça hiç bir el yoktur ona uzanan. En iyi duygu bile, karşımıza çıkacak bir kör, topal veya bir dilenciye gösterilecek ve yapacağımız bağışı hak etmiş bir zavallı olduğu görüşünden türe-yecek bir merhamet duygusudur.