Gülmeyin bize gülmeyin yaşamak ne ki
Satranç oyunu mu köşe kapmaca mı her neyse
Her neyse hele bir size gelsin sıra bir kör olun
Hani ya yok mu bir mat olsun şahlar
Arkadaş Z. Özger
“Çünkü ağaç hep vardır. Kökü evreni genişletir, dalları cümlelerimizi. Yaprakları birbirine dokunur bir sevinçle. İlk onlar duyar söylenecek olanı. Dildir ağaç.”
“Herkes uyusun, gece ona kalsın ister bazen. Hikâyesi olsun ister. Bunu bilir: Gündüzün sesi duvara çarpıp duvar olurken, geceninki hep dokunulmazdır.”