şiir, güneş diliymiş aslında;
öğlen yollarında o meraklı çıngırak; gün ortasında, şairin duyduğu kendi adıymış meğer, ferman okunurken. . . şiir işte, göğün düştüğü labirent. . .
defterde bir leylak:
şairi kıskanırmış güneş, diyor Petrarca: 'kendi başına yükselmiş uçuyor'. . .
ağaçlar emsizmiş binbir; bal ve zehir. . . alevlerin hürremi; bar saçılmış bir dünya, milyon ateş dileği
Sayfa 67 - Hurşid-pâye