Hakkında
1954 yılında babasının memuriyeti dolayısıyla Sındırgı'dan Balıkesir'e gelmişlerdir.
Unvan:
Yazar
Okurlar
1 okur beğendi.
30 okur okudu.
1 okur okuyor.
16 okur okuyacak.
Derlediği Kitaplar
Sözler ve Alıntılar
Beklemek! Bir ömür boyu beklemek...
Yıllarca geçen zaman.. geçmeyen zamanı beklemek.
Beklemek bulutların geçişinden, kuşların uçuşundan, böceklerin ötüşünden, rüzgarın esişinden umut bularak beklemek. Bin bir türlü rüyayı hayra yorarak beklemek.
Çanakkale'de esir düşüp sağ kalanlardan zaman zaman dünyanın çeşitli yerlerinden dönenler oldu. Kepsut köylerinde on dokuz sene sonra dönenlere, dokuz sene sonra iki gözü kör dönenlere rastladım. Zannediyorum en son dönen esir 1952'de idi.
Analarımız, kadınlarımız beklediler.. beklediler.. beklediler..
Gençliğini bilmedi
Yel bulutu delmedi
Çanakkale'den beri
Koçyiğitler gelmedi.
... Onlara;
Birinci Dünya Savaşı’nda,
Çanakkale’de ve diğer cephelerde
daha açmadan koparılan
analarının Gonca Gülleri’ne!...
Vatan için türkü söyler gibi
ölümlere koşan Gencecik Fidanlar’a..
Bu memleketin Koç Yiğitleri’ne....
Kaşları bıyıklarından daha çok iken
kaybedilen daha nicelerine!...
Kimi cephede ateşle yandık, kimi cephede donarak öldük, kimi yerlerde, çölde susuzluktan kavrulduk, Süveyş Kanalı'nda suda boğulduk. Devletin bekası için bir milyondan fazla Türk evlâdı bu cephede yitip gitti. Belki birkaç binin dışında yüz binlercesinin mezarları bile belli değil.
Allah Rahmet Eylesin!...
... Onlara;
Birinci Dünya Savaşı'nda,
Çanakkale'de ve diğer cephelerde
daha açmadan koparılan
anaların Gonca Gülleri'ne!...
Vatan için türkü söyler gibi
Ölümlere koşan gencecik fidanlar'a...
Bu memleketin koç yiğitleri'ne...
Kaşları bıyıklarından daha çok iken
kaybedilen daha nicelerine!...
Sayfa 8 - Şehitkale Yayıncılık
Zor günlerdir, kara günlerdir, köyde erkeklerin kalmadığı günlerdir, çöpten adam arandığı günlerdir.
Bir gün gene gönüllü toplamaya gelirler. Vatanın zorda olduğu öyle günlerdir ki “Gönüllü müsün?” diye sorulmaz bile. Boya posa bakılır, yürü Çanakkale’ye denir. Bu, “Yürü ölüme!” demektir. Bomba seslerinin derinden derine duyulduğu, herkesin asker olduğu günlerdir.
Bir gün gene asker toplamaya gelirler köye. Çavuş,bakar, gençler yirmi kişiyi seçer. Yirmi delikanlı. 18’inden büyükler çoktan askere gitmişlerdir. Şimdi sıra onlardadır.
Muhtar, çavuşa söz verir. Yarın yirmi kişiyi getirip şubeye teslim
edecektir. Sabah olur, büyük tesadüf o gece gençlerden biri vefat etmiştir. Oysa muhtar yirmi kişi getireceğine söz vermiştir. Çare hemen
bulunur, kız kardeşi vardır. Hemen saçları kesilip erkek kıyafetine sokulur. Henüz diğerlerinin de sakalı bıyığı çıkmamış olduğundan farkına bile varılmaz. Gider Çanakkale’ye ve kardeşinin yerine askere giden bu kız Çanakkale cephesinde harp bitince gönderildiği Gazze Cephesi’nde şehit düştüğü duyulur. Kız olduğunu sadece mangasındaki
kendi köylüleri bilmektedir.
Sonuna kadar bu sır saklanır. O şimdi Gazze Cephesi’nde kardeşleriyle “Mehmetçik” ismiyle yatmaktadır.
Sayfa 145Kitabı okudu
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
