Veda romanında somut eleştirebilecek bir şey bulamıyorum. Romanın girişi, gelişmesi, sonu, konusu, sade dili, tasvirleri, kolay okunabilmesi olması tabii ki beğenimi kazandı. Fakat bir şeyler eksikti, kendimi zorladım okuyabilmek için. Bir romanda aradığım neon ışıklarından yoksundu bana göre. Bunları yazmak istemiyorum aslında, ama hissettiklerim bunlar. Romanda en çok beğendim sondu. Etkilendim ve kendi değerlendirmelerime göre, 10 üzerinden 6 puan bu son olduğu için verdim.
VEDA, bana bir şeyler katmamış , hemen hemen hiçbir şey hatırlamıyorum ve yorum yazmakta zorlanıyorum. Bir daha Ayşe Kulin okur muyum bilemiyorum tabii, yeni bir romanda buluşmak için, çaba sarf edemem gibi geliyor şu an. Okur – yazar bağı çok özel ve karşılıklı, sanırım Yazarımız da benim gibi bir okurdan hazzetmeyebilir. Yine de büyük konuşmamak gerek, dünya hali, kim bilir daha neler okuyacağız…
