Ayşe Özmen Sözleri ve Alıntıları
Ayşe Özmen sözleri ve alıntılarını, Ayşe Özmen kitap alıntılarını, Ayşe Özmen en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Şehir hâlâ kanayan açık bir yara gibiydi.
Sayfa 47 - AnkaraKitabı okudu
Çocukluk büyük bir karanlıktır. Anlamlandırılamayan şeylerin çorak ülkesi.
Sayfa 18Kitabı okudu
“Seni niye seviyorum biliyor musun?” diye soruverdi Salih ağabey; “Günün her saatinde yüzünde aynı ışık var. Sabah kalkınca, öğleyin, akşam gece... Seni bir kez bile ışıksız görmek mümkün değil. Ağlarken bile gözlerinden ışık akıyor.”
Sayfa 80Kitabı okudu
İnsanın hiç kimseye ait olmayan sözcükleri hatırlaması ürkütücü...
Sayfa 20Kitabı okudu
Acısını sergiliyor, adeta başarılı bir gösteriden sonra bütün alkışları -yorgunluktan eller tutmaz oluncaya kadar- toplayan sanatçılar gibi doygun, kenara çekiliyordu.
Sayfa 64Kitabı okudu
Hiçbir sevdiğimin cenazesinde bulunmadım ben. Ağlamadım bile. Ağladığım zaman hiç susamamaktan korktum; bir kere ağlarsam, hep ağlamaktan korktum. Ölene değil, kendime ağlıyor olmaktan korktum; bunun için dişlerimi sıkıp sol yumruğumu kaldırdım.
Dikkatli bakınca göremeyeceğimiz pek az şey vardır aslında.
Sayfa 59 - MetisKitabı okudu
“Saçların ne güzel parlıyor.”
“Saçlarım mı?”
“Niye gözlerime bakmıyorsun?”
Gözlerine bakamam. Gözlerine bakarsam ışıklar kaybolur.
Anılardan kopmuş başıboş görüntüler, kendi iç bağlantılarını kaybetmişlerse, hatırlamamızı sağlayamazlar...
Sayfa 15Kitabı okudu
Gerçeğin ta kendisine, hepsine bakmaya kimsenin gücü yoktur.
Sayfa 94 - MetisKitabı okudu
...ölüme değil, bir kere daha arkada bırakılıyor oluşunaydı isyanı.
Sayfa 100 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Ama çoğu kez, ne ölüm, ne de hayat engellenebiliyordu.
Sayfa 119 - Metis Yayınları
Evlerle insanlar birbirine nasıl da yabancı.
Anlamak, bağışlamanın bir yolu değildi.