Stoa ahlakında insanın mutluluğu dışarıda değil, kendi içinde aradığını görürüz. İnsan, dışarıda kendi mutluluğuna engel olan şeyleri alt ettiği ve onlara dirençli olduğu sürece erdemli olabilir.
Mekan ve zaman kavram olmayıp birer görüdür. Salt formlar olan mekan ve zamanı insan belirler, onlar kendi başlarına anlamsız olup, insanla anlam kazanırlar.