Kitapta da yazdığı gibi. "Evet kitaplardan konuşuyorduk; sinemadan ve müzikten kendimi kaybederim bu konularda konuşurken. Beğendiğim şeyleri hiçbir sınırlama duymadan överim."
Dostluk mu desem kardeşlik mi aşk mı yoksa? Yanlış yaşadığımız bu kavramları gözüne sokuyor insanın Barış Bıçakçı. Okumaya değer bir kitap.
Bir Barış Bıçakçı muazzamlığı daha.
Her insanın bir başucu kitabı olmalıysa eğer, bu kitaptır benim başucu kitabım.
Neden peki?
Diyor ya hani; "Herkesin cümlesi aynı bile olsa öznesi farklı ve gramatik hiçbir işe yaramıyor."
Minik minik öykülerden oluşuyor bu güzel kitap. Çok samimi buldum ben. Kafanızı boşaltmak, biraz olsun huzur istiyorsanız tavsiye ederim. Okurken rahatlatan bir kitap.
Neden bu kadar geç tanıştım ki ben Barış Bıçakçı'yla...Popüler kültür keşmekeşinde çağımız genç yazarlarına olan önyargımdı sanırım buna sebep...Sinek Isırıklarının Müellifi ile kırıldı mı bu önyargı bir nebze de olsa? Sanırım o da evet... Geride kalan koca bir "yazık" oldu, geçen zamana, kaybedilen zamana dair bir yazık... İnsan psikolojisine dair mütevazi, sıkmayan; ama bir yandan hedefi tam 12'den vuran; sayfa sayısı az ama bir o kadar doyurucu bir roman... Okuyun işte, daha ne denmeli ki...
İlk Barış Bıçakçı kitabım... Normalde aynı yazardan üst üste okumam kısa aralıklarla, bunu da kırdı Barış Bıçakçı... Ardından hemen Sinek Isırıklarının Müellifi geldi. Onun kadar iyi miydi? belki bir tık aşağıda kalır... Ama bayıldım yahu ben bu arkadaşlara; çok samimi bir dille çok samimi bir dostluk sahnelenmiş okurun önüne...Sevdim... Çok yoğun olay örgülerinin peşinde değilseniz seversiniz siz de...
Herhangi bir kitabi okurken, hissettirdiklerine gore istifliyorum beynimde.
Hissel arsiv benimki.
Eger birgun '' ....'' Seklinde hissedersem yapisirim yakasina bir kez daha okurum modundayim.
İkinci kez okuyarak bu kıtabı artık Susmalar,beklemeler,gucume gitmeler,caresiz hissetmeler nasil gelmisse artik dilimin ucuna, ben degil de o kusuversin istedim.
