“Paris benim sınavımdı. Bu sınavı geçmek istiyordum ama bir yanım tekrar o korkusuz kız olmamın mümkün olup olmadığını merak ediyordu. Pek çok şey, artık eskiye dönemeyecek kadar değişmiş olabilirdi.”
Uzanıp yara izi olan yanağına dokundum. "Sen bir sera çiçeğisin," dedim. "Doğal şartlar altında büyüyemezsin. Maceraya ihtiyacın var. Hayatta kalmak için güvende olmaya ve sevgiye ihtiyacın var."
Bizim seni seviyorumlarımız kalbimizdeki ağrıyı, kırgınlığımızı, kahkahamızı ve acımızı bastırıyordu.
Bu kelimeleri her söyleyişimizde çocukluğumuza dönüyordum. Kaybetmeyi hayal dahi edemeyeceğim bir şeydi.
Sağlıksız, birbirimize bağımlı olduğumuz bir ilişkimiz vardı.
Bunun farkındaydım.
Değişmeye, onun ardından büyümeye çalışıyordum ama neden böyle bir koşulla karşı karşıya kalmıştım ki?
Ben onunla büyümek istiyordum.
Onunla olmak istiyordum.
Başkaları aşkımızın çok aşırı olduğunu söylemeden Lo'yu sevmek istiyordum.