“Ve yanılmıyorsam yalnız insanların,
Kahvaltı edip ağladıkları pazar sabahları yokmuş o zaman.
Mesela o zamanlar
Mutsuz olduğunda insanlar,
Yok olurmuş bazı dakikalar.”
yazmamış susmuş , susuşunu okutmuş ... iç çekmiş dökmüş ,döktükçe kalbini kalın bir kitabın arasında yaprak yaprak çiçek çiçek kurutmuş ... "İç ses, diye söylendim Ve ah dedim sonra, Böyle ah demeyi beli bükük bir ahlat ağacından öğrendim."