Kitabı bitirdiğimde;
İnsanların, daha önce sahip olduğu ve yaşadığı hislere, artık yabancılaşmaya başladığını,
Bu hislerini unutarak kapitalist ve endüstriyel sistemin kölesi olmaya başladıklarını,
Özgürlüklerini, rahatlık ve lüks uğruna feda ettiklerini,
Güzel olan her şeyin anlamını kaybettiklerini ve güzelin can çekişmekte olduğunu,
Aslında böyle yaparak, her geçen saniye uçuruma daha çok yaklaşmaya başladığımızı, makineleşeceğimizi,
Güzelin farkına varıp kurtarmamızı, ona göre davranmamız gerektiğinden dem veriyor.
Herkes konuşuyor, teşhisi koyuyor, fakat kimse reçeteyi yazmıyor. Byung chul han’da öyle. Maalesef!
Bu duruma insan kendisi geldi. Bu sistemi hayvanlar getirmedi. Bizzat insanın ta kendisi getirdi. Bu yüzyıl böyle.
Bu sistemde öncekiler gibi çöküp yok olacak.
Ağlamak ve dövünmek yerine;
Bir şeyler yapalım, karanlığa küfür edeceğimize 1 mumda biz yakalım.
Hareket varsa bereket de vardır.
Emek, çaba, çalışma, sadakat, özveri, sevgi, aşk, dostluk, arkadaşlık vs. özelliklerimizin hiç sönmemesi,
Güzelin her zaman yaşaması dileğiyle.
Çünkü Güzellik bunlarla geliyor ve yaşıyor.
