Nasıl salınır bir insan gönderde
Bir bayrak gibi.
Alnım ve yüzüm kanıyor.
Aynalı gökdelenlerden kaçtım,
Gecekonduna geliyorum.
Susuşlarını biriktiriyordum.
Gözlerin baktıkça büyüyen,
Bir çift uçurumdu.
Gittin!
Zımpara taşı gibi acımasız.
Beni çağır, durmadan beni çağır.
Sığmıyorum..
Gecenin mat çığlığından ellerini topluyorum
Üşüyen denizin üşüten maviliğindeyim.
Üstüme gece indi.
Kilitliydim
İçimde sokaklar tepiniyordu.
Hani açmış çiçekler görmesem
Beyaz gülümseyen rüzgârın getirdiği
Bahar kokuları olmasa..
Yazmak susuyor, aşk susuyor.
Kara listesinde asil üyesiyiz aşkın..
* Yukarıdaki cümlelerin ve kelimelerin hepsi C. Hakkı Zariç'in 'Senli' kitabından karışık sayfalardan paylaşmadığım altını çizip ve not aldıklarımdan oluşturulmuş serbest şiir düzeyinde sizlerle paylaştığım bir deneme. Ne kadar anlamlı oldu-olmadı, uyum sağladı-sağlamadı orasını çok düşünmedim ama gene de insanı düşünmeye sevk eden okuduğum kitapla ilgili ilginç bir inceleme yazısı olsun istedim.
